ΕΜΠΡΟΣ 18/7/12
Νικέλλη Στρατή
Η Δημοκρατία που βιώνουμε συχνά μας εκπλήσσει. Ή μάλλον μας εκπλήσσουν όσοι ενεργούν και εκφράζονται στο όνομά της. Η αλήθεια είναι ότι ακούγονται τόσο αντικρουόμενες απόψεις που αν δεν φοράς παρωπίδες, αν δεν άγεσαι και φέρεσαι απ’ τα ρεύματα της κομματικής αγέλης, δυσκολεύεσαι να κατανοήσεις όσα συμβαίνουν γύρω σου. Στην αντίθετη περίπτωση, των παρωπίδων και της αγέλης, δεν έχεις πρόβλημα διότι η αλήθεια είναι μία. Αυτή που σου λεν, αυτοί που πιστεύεις!
- Στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία ο Λαός στέλνει τους αντιπροσώπους του στη Βουλή για να μιλάνε και να αποφασίζουν εκ μέρους του. Οι αντιπρόσωποι αυτοί που εκλέχτηκαν όλοι με τις ίδιες διαδικασίες είναι ισότιμα σεβαστοί διότι επελέγησαν από ισότιμους ψηφοφόρους. Αντίθετα αν κάποιος θέλει να εντοπίσει –εν δυνάμει- μειωμένης αποδοχής αντιπροσώπους θα πρέπει να ψάξει στη λίστα της Επικρατείας και στους πρώην πρωθυπουργούς όπου η εκλογή γίνεται απ’ τον αρχηγό του κόμματος και όχι απ’ το Λαό. (Χωρίς να υποτιμούνται οι θετικοί λόγοι για τη ύπαρξη αυτών των κατηγοριών βουλευτών) Επομένως τι χρειάζονται τα καραγκιοζλίκια που διαδραματίστηκαν στη Βουλή τόσο κατά την εκλογή των αντιπροέδρων της όσο και κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων; Αλλοίμονο αν η Δημοκρατία δεν έχει αντεπιχειρήματα για να αντιπαραταχθεί στα –κατά πολλούς- φασιστικά επιχειρήματα κάποιων και προσπαθεί να τους αποκρούσει με την …περιφρόνηση.
- Το «φαινόμενο Φωτόπουλου», του συνδικαλιστή που στο όνομα της Δημοκρατίας προσπαθεί να την ακυρώσει δεν είναι καινούριο στη χώρα μας και ούτε άμοιρο ευθυνών για την κατάντια της. Η ΔΕΗ είναι του Λαού και δεν θα επιτρέψουμε το ξεπούλημά της!!! Ποιοι είναι αυτοί που δεν θα επιτρέψουν; Οι εργαζόμενοι. Και ποιος είπε ότι η ΔΕΗ είναι των εργαζόμενων σ’ αυτήν; Σαφώς ως εργαζόμενοι έχουν λόγο για την τύχη της. Γι αυτό και μετέχουν στα συλλογικά όργανα διοίκησής της όπου μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους και να ψηφίσουν σύμφωνα μ’ αυτές. Απ’ το σημείο όμως αυτό μέχρι των απειλών σε περίπτωση που η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση υλοποιήσει το πρόγραμμα της, που μόλις χτες ενέκρινε ο ελληνικός λαός, η απόσταση είναι χαοτική. Αλλά τέτοιοι «συνδικαλισταράδες» ήταν απ’ την μεταπολίτευση και μετά οι πολιορκητικοί κριοί των κομμάτων για την κατάληψη της εξουσίας. Εν ονόματι της Δημοκρατίας πάντα. Και το κάψιμο των περιουσιών, και το ξεβράκωμα! Όλα για τη Δημοκρατία!!! Λάθος! Όλα για την Εξουσία! Και αυτή τους αντάμοιβε πλουσιοπάροχα. Τους έβαζε σε κάθε γρανάζι της κρατικής μηχανής απ’ το πιο ασήμαντο μέχρι και το βουλευτηλήκι!!! Να φτάνει στο μέλι το χέρι. Εκεί ήταν το ζουμί. Γι αυτό γίνονταν όλα. “Στην πραγματικότητα όταν αλλάζει η κυβέρνηση η ΠΑΣΚΕ παραδίδει το κράτος στη ΔΑΚΕ και τανάπαλιν»*
- Και μιας και μιλάμε για τη ΔΕΗ, πόσο έντιμη αλήθεια θα ήταν η στάση της αντιπολίτευσης αν αντί των απειλών στα «παράθυρα» για να γίνεται ντόρος και να ξεσηκώνονται οι «συνδικαλισταράδες» έλεγε με σαφήνεια: «Εμείς διαφωνούμε κάθετα με την απόφαση σας αυτή (την ιδιωτικοποίηση της). Σας καλούμε να την αναθεωρήσετε για τους εξής λόγους (1)…(2)… Αν προχωρήσετε, να το κάνετε με απόλυτη διαφάνεια διότι εμείς σε αντίθετη περίπτωση με κάθε νόμιμο μέσο και ακόμα με προσφυγή στη δικαιοσύνη θα προστατεύσουμε τα συμφέροντα του τόπου και του Λαού» Αλλά στην Ελλάδα –την αβασίλευτη- οι «κορώνες» (του λόγου) ζουν και θριαμβεύουν. Με αυτές πορευόμαστε. Τα επιχειρήματα είναι για τους φτωχούς (στο πνεύμα).
- Και επειδή απ’ το κεφάλι βρωμάει το ψάρι, στο όνομα της Δημοκρατίας οι ακαδημαϊκοί μας δάσκαλοι μιμούμενοι τον θρυλικό Γαβρήλο του 1998 κραυγάζουν «δεν θα περάσει». Ποιο; Το νομοσχέδιο που ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία η Βουλή!
Ξέρω ότι σ’ όλα αυτά χωράει ένας αντίλογος. Οι αντιλαϊκοί νόμοι καταργούνται στο πεζοδρόμιο. Από ποιους; Απ’ τις δυναμικές μειοψηφίες των ελλήνων πολιτών. «Δεν θα περάσει», «δεν πληρώνω» ( Όχι μονάχα γιατί δεν έχω αλλά προπαντός γιατί έτσι γουστάρω) «όχι στο ξεπούλημα», «όχι στις ανεμογεννήτριες» και τόσα άλλα. Και ποιος θα τα επιβάλλει όλα αυτά; Ο Λαός. Και πως αποδεικνύεται η βούληση του λαού; Με τις κινητοποιήσεις. Και που πάει η αντιπροσωπευτική μας Δημοκρατία; Στα παλιά μας τα παπούτσια. Και σε τι διαφέρετε απ’ αυτούς, που όπως αναφέρω στην πρώτη κύρια παράγραφο «περιφρονάτε»; Πολύ δύσκολη αλλά και πολύ καθοριστική για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας η απάντηση.
*Παύλου Τσίμα: «Το ημερολόγιο της κρίσης» (δήλωση στελέχους του Γ.Λ.Κ.)
Υ.Γ. Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς συνδικαλιστές στη ζωή μου. Τη συντριπτική πλειοψηφία –απ’ όλες τις παρατάξεις- την υπολήπτομαι για τις ικανότητές τους και το ήθος τους. Ελάχιστοι όμως απ’ αυτούς νοιάζονταν αποκλειστικά και μόνο για τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπούσαν. Οι περισσότεροι είτε το επεδίωκαν είτε όχι έμπαιναν στο «σύστημα»
