Ξανά στην επικαιρότητα το πρόβλημα των ελαιοτριβείων!

Παραθέτουμε το άρθρο του κ. Μαναβή από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ σχετικά με τα ελαιοτριβεία του νησιού μας. Φαίνεται τα πράγματα να δυσκολεύουν! Μήπως είναι καλά να στήσουμε κανένα “μλελ(ι)” για να βγάζουμε το λάδι του σπιτιού!!!

Στο στόχαστρο των ελεγκτών περιβάλλοντος βρέθηκε η διαδικασία αδειοδότησης των ελαιοτριβείων της Λέσβου, μετά από ανώνυμη καταγγελία που δέχθηκε τον περασμένο χειμώνα η Υπηρεσία Ελεγκτών Περιβάλλοντος.

Οι ελεγκτές συναντήθηκαν χθες με τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, Νάσο Γιακαλή, τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη Νικόλαο Μάρκου και άλλα στελέχη της Περιφέρειας.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, οι ελεγκτές ενημερώθηκαν για την κατάσταση της ελαιοκομίας στο νησί, τη δυναμικότητα των ελαιοτριβείων και τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες χορηγήθηκε η παράταση στην προσωρινή αδειοδότηση των ελαιοτριβείων του νησιού προκειμένου να μην καταστραφεί ο συγκεκριμένος παραγωγικός κλάδος.

Όπως ήταν φυσικό, οι ελεγκτές δεν ανέφεραν στην περιφερειακή αρχή ποιες θα είναι οι ενέργειές τους, ωστόσο είναι ορατός ο κίνδυνος τα ελαιοτριβεία της Λέσβου που δε διαθέτουν νόμιμες άδειες λειτουργίας, να μη δουλέψουν τον προσεχή χειμώνα. Κάτι που αν συμβεί, θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στους ελαιοπαραγωγούς. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη η αύξηση της οξύτητας του παραγόμενου ελαιολάδου και η μείωση της παραγωγής ελαιολάδου επειδή πολλές ελιές θα μείνουν ασυγκόμιστες.

Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν πως στα τέλη του περασμένου χειμώνα στην Υπηρεσία Ελεγκτών Περιβάλλοντος έφτασε μια καταγγελία που έλεγε πως τα ελαιοτριβεία της Λέσβου δε λειτουργούν νόμιμα.

Ως καταγγέλλων φιανόταν ελαιοτριβέας από το Κορωπί της Αττικής. Αργότερα διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για ανύπαρκτο πρόσωπο. Παρ’ όλα αυτά, η Υπηρεσία, ως οφείλει, διερευνά την καταγγελία και το κατά πόσο αυτή ευσταθεί.

Τι γίνεται…
Τα ελαιοτριβεία της Λέσβου είναι γνωστό ότι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να λάβουν οριστική άδεια λειτουργίας, κι αυτό γιατί δεν εφαρμόζουν τις διαδικασίες διαχείρισης του κατσίγαρου που είναι αποδεκτές από την ελληνική νομοθεσία.

Η επεξεργασία του κατσίγαρου, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, θα αυξήσει το κόστος λειτουργίας των ελαιοτριβείων και κατά συνέπεια θα αυξηθεί και το κόστος έκθλιψης του καρπού. Δηλαδή το περιβαλλοντικό κόστος θα επιβαρύνει τους ελαιοπαραγωγούς.

Επιπρόσθετα, καμμία από τις διαδικασίες διαχείρισης του κατσίγαρου που σήμερα είναι αποδεκτές από το πλαίσιο που θέτει η ελληνική νομοθεσία, δε διασφαλίζει πως τα ελαιοτριβεία που θα την εφαρμόσουν, θα λάβουν οριστική άδεια λειτουργίας.

Οι ελαιοτριβείς, βάσιμα, φοβούνται πως αν προχωρήσουν σε επενδύσεις για τη διαχείριση του κατσίγαρου τώρα, σε λίγα χρόνια (δύο ή τρία) η μέθοδος που θα εφαρμόσουν, δε θα είναι αποδεκτή και θα κληθούν να κάνουν νέες επενδύσεις. Κι όλα αυτά, όταν επί μία δεκαετία η μειωμένη παραγωγή ελαιοκάρπου καθιστά τα ελαιοτριβεία της Λέσβου ζημιογόνες επιχειρήσεις.

Η ανώνυμη καταγγελία για τα ελαιοτριβεία της Λέσβου, από όπου κι αν προήλθε, δείχνει πως το πρόβλημα δεν μπορεί να περιοριστεί στα πλαίσια του νησιού.

Ακόμη κι αν οι κρατικές αρχές δείξουν ανοχή και περιοριστούν στην επιβολή προστίμων, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει καταγγελίες προς τις κοινοτικές αρχές, οι οποίες όχι μόνο θα κρίνουν παράνομες τις αδειοδοτήσεις των ελαιοτριβείων, αλλά θα θέσουν και ζήτημα μη σύννομης χρηματοδότησης του εκσυγχρονισμού των ελαιοτριβείων μέσω κοινοτικών προγραμμάτων τα προηγούμενα χρόνια.

Όλα δείχνουν πως στην υπόθεση αυτή, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν.