Ήταν νύχτα και το είδαμε να προσπαθεί να πετάξει χωρίς να τα καταφέρνει. Το πιάσαμε. Έτρεμε. Καλά-καλά δεν είχε ντυθεί με φτερά ακόμα!
Τί να το κάνουμε; Το ζωοκομείο είναι μακριά. Οι γάτες καραδοκούσαν. Οι κόρες το λυπόταν. Η λύση ήταν μία! Το υιοθετήσαμε. Να μεγαλώσει. Να ετοιμαστεί και να πετάξει.
Και έγινε ο φίλος όλων μας. Τον αγαπάμε, αλλά η συντροφιά του έχει ημερομηνία λήξης!
Απ’ την οικογένεια του Θεολόγου Μπατζάκη
