Μεθαύριο Τρίτη είναι του Αγίου Νικολάου. Τώρα στο χωριό μας υπάρχουν δυο ναοί αφιερωμένοι στον Άγιο Νικόλαο. Ο ένας είναι ο καινούριος που εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι στα Λημνιά. Ο άλλος βρίσκεται “μέσα” στην κεντρική εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Για όσους δεν το έχουν υπόψη τους διευκρινίζω ότι: Ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής έχει τρία κλίτυ ή αλλιώς τρεις πόστες και αντίστοιχα τρεις Άγιες Τράπεζες στο Ιερό. Το κεντρικό κλίτος είναι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή. Το αριστερό είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο και το δεξί στον Άγιο Χαράλαμπο. Έτσι του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Χαράλαμπου ο ιερέας λειτουργεί στην αριστερή και στην δεξιά (αντίστοιχα) Αγία Τράπεζα.
Για το λόγο αυτό φέτος ο εσπερινός θα ψαλλεί αύριο (Δευτέρα) το απόγευμα στις 4 η ώρα στο εκκλησάκι στα Λημνιά και η Θεία Λειτουργία θα γίνει το πρωί της Τρίτης στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Το ερχόμενο Σάββατο θα γίνει λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο στα Λημνιά.
Στο Βέλγιο γιορτάζουμε επίσης Αγίος Νικολάος. Είναι η μέρα των παιδιών. Τα παιδιά λαβαίνουμε τα παιχνίδια και το γλυκό. Δηλαδή το βράδυ πριν Αγίο Νικόλαο τα παιδιά βάζουν ένα παπούτσι με ένα καρότο μπροστά το τζάκι. Τη νύχτα ο Αγίος Νικολάος, πάνω στο άλογό του, περνάει πάνω στις στέγες των σπιτιών και ρίχνει τα παιχνίδια κάτω. ‘Ετσι το πρωί τα παιδιά βρίσκουν τα παιχνίδια.
Φιλιππα.
Φιλιππα σε ευχαριστούμε πολύ για την ενημέρωση. Είναι σημαντικό στη σημερινή πολυπολιτισμική εποχή να μαθαίνουμε τα έθιμα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ελπίζω στο Βέλγιο όλα τα παιδιά να βρουν το πρωί τα παιχνίδια τους …
Σύμφωνα με ένα γνωστό μύθο, ένας έμπορος στα Πάταρα έχασε την περιουσία του και δεν μπορούσε να ζήσει την οικογένειά του. Οι τρεις κόρες του, για να βγάλουν την οικογένεια από τη δύσκολη θέση, αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο και όποια έβγαινε, θα γινόταν πόρνη για να μαζέψει χρήματα για την προίκα των άλλων δυο αδελφών της. Ο κλήρος έπεσε στη μεγαλύτερη.
Ο Νικόλαος έμαθε την τραγική κατάσταση της οικογένειας και θέλησε να βοηθήσει. Έτσι, κατά τη διάρκεια της νύχτας για να μη γίνει αντιληπτός, έριξε χρυσό από την καμινάδα και αυτός προσγειώθηκε μέσα σε μια κάλτσα, που οι κόρες είχαν κρεμάσει στο τζάκι για να στεγνώσει. Έτσι, προέκυψε το έθιμο να μπαίνουν τα δώρα σε κάλτσες κρεμασμένες στο τζάκι. Επίσης, επειδή ο Άγιος Νικόλαος δώριζε στους ανθρώπους ό,τι είχαν ανάγκη, προέκυψε το έθιμο της ανταλλαγής δώρων την παραμονή της ημέρας του θανάτου του. Τα έθιμα αυτά γνώρισαν μεγάλη αποδοχή στη μεσαιωνική Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία, όπου τα δώρα ήταν συνήθως χειμωνιάτικα φρούτα, καρύδια και γλυκά.
Το 12ο αιώνα Γαλλίδες καλόγριες μοίραζαν δώρα στη μνήμη του Αγίου Νικολάου, την ημέρα της επετείου του θανάτου του. Αυτή θεωρείται και η απαρχή του εθίμου στη δυτική κουλτούρα.