Οι κλοπές στα εκκλησάκια

Σήμερα συζητήθηκε στο προαύλιο της εκκλησίας (με αφορμή την τελευταία κλοπή στον Άγιο Νικόλαο) το πρόβλημα με τις κλοπές που συχνά πυκνά γίνονται τόσο στα εξωκκλήσα όσο και στα εκκλησάκια μέσα στο χωριό (Άγιο Κωνσταντίνο, Αγία Μαρίνα κ.λ.π.)

Κοινή πεποίθηση αποτελεί πια η γνώμη να μην αφήνονται χρήματα στα εκκλησάκια είτε υπάρχει “κουτί” είτε όχι. Ανάβει ο προσκυνητής το κεράκι του και αν θέλει, όποτε τον βολέψει, ρίχνει κάτι στο παγκάρι της εκκλησίας. Διότι πηγαίνοντας για τα χρήματα ο κλέφτης παίρνει και ότι άλλο τον “γυαλίσει”.

Διότι μερικές φορές η αφέλεια των πιστών μετατρέπεται σε πρόκληση. Πλέπεις στα εξωκκλήσια χρήματα αφημένα πάνω στα παράθυρα. Πως σκέφτονται όσοι τα αφήνουν; Δεν ξέρουν ότι τα ευρώ δεν “περνάνε” στη “χώρα των Αγίων” και επομένως κανένας άγιος δεν θα φήσει τη θέση του στο τέμπλο για να τα …πάρει.

Κάποιοι πάλι μπορεί να το φιλοσοφήσουν το θέμα και να πουν ότι αν κάποιος δεν έχει να φάει ή να καλύψει πολύ βασικές ανάγκες του, τότε χρειάζεται τα χρήματα αυτά περισσότερο από την εκκλησία. Εδώ ισχύει ότι “ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα” και η κλοπή είναι κλοπή Αλλά επίσης η πιο πειστική απάντηση σ΄αυτή την άποψη είναι να δείξει η εκκλησία -ιδιαίτερα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες – το κοινωνικό της πρόσωπο. Σε κάθε χωριό και ενορία. Γιατί πάντα υπήρχαν φτωχοί σήμερα όμως υπάρχουν και δημιουργούνται και νεόπτωχοι.