Στο καφενείο η μια κουβέντα φέρνει την άλλη και έτσι σε συνέχεια του περιστατικού που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, ο Γιώργος Βάσσος μας εξιστόρησε θλιβερά γεγονότα στη Μικρά Ασία, αποτελέσματα του μίσους που αναπτύσσεται στους εμπόλεμους.
Ο πατέρας του Γιάννης και ο αδελφός του πατέρα του, Παναγιώτης, υπηρετούσαν και οι δυο στο μικρασιατικό μέτωπο. Η μονάδα του Παναγιώτη είχε στρατοπεδεύσει λίγο πιο πάνω απ’ τη μιά όχθη του Σαγγάριου ποταμού ενώ στην απέναντι όχθη είχαν στρατοπεδεύσει οι τούρκοι. Εχθροπραξίες δεν γίνονται και οι δυο στρατοί εφοδιάζονταν με νερό απ’ το ποτάμι. Μια μέρα ζήτησε ο λοχαγός να πάει κάποιος για νερό και προσφέρθηκε ο Παναγιώτης, ο οποίος με ένα άλογο πήρε 12 παβούρια και κατέβηκε στο ποτάμι. Σε λίγο ακούστηκαν πυροβολισμοί, έτρεξαν και απ’ τη μονάδα του Παναγιώτη και βρήκαν τα 6 παβούρια γεμάτα. Πουθενά ο Παναγιώτης, πουθενά το άλογο. Προφανώς τον Παναγιώτη τον είχαν σκοτώσει και τον είχε παρασύρει το ρεύμα του ποταμού και το άλογο το είχαν πάρει οι τούρκοι.
Όταν ο αδελφός του, ο Γιάννης, έμαθε το περιστατικό εξοργίστηκε πάρα πολύ γιατί το συμβάν έλαβε χώρα σε περίοδο που επικρατούσε τρόπο τινά εκεχειρία ανάμεσα στους αντίπαλους. Το μίσος θέρεψιε μέσα του και η εκδίκηση έγινε σκοπός του. Όταν έφτασαν στην Πέργαμο που την κατείχε ο ελληνικός στρατός ένας χότζας εκτελούσε τα καθήκοντά του ψηλά στον μιναρέ. Πήρε θέση ο Γιάννης, σημάδεψε με το όπλο και πυροβόλησε αφήνοντας στη θέση του το χότζα. Το μίσος όμως δεν έλεγε να κοπάσει αν και κάποιοι φίλοι του τον νουθετούσαν να ηρεμήσει γιατί υπήρχε κίνδυνος να περάσει στρατοδικείο με τις αυθαίρετες και εγκληματικές ενέργειες που έκανε και ήθελε να κάνει. Αυτός όμως δεν έβαζε μυαλό και, κατά τα λεγόμενα του, σκότωσε εκεί έναν ακόμα τούρκο χτυπώντας τον στο πίσω μέρος του κεφαλιού με ένα …ρεπάνι!
πρώτη φορά ακούω φόνο με ρεπάνι!!! Ρεπανάτος!! χαχαχα! έκαστος στο είδος του και ο Βάσσος πρώτος!!