Περί παρελθόντος και μέλλοντος
Λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση και η ΚΟΒΑ (Κομμ. Οργ. Βάσης) του ΚΚΕ Πολιχνίτου έχει Γεν. Συνέλευση με κύριο θέμα ‘εκλογές’ για την ανάδειξη νέου κομ. Γραφείου και Γραμματέως, ίσον επικεφαλής του κομ. Γραφείου.
Παρών –υποχρεωτικά- και εκπρόσωπος του επαρχιακού (Αγιάσου) που επιβλέπει τη σύμφωνη με το καταστατικό διεξαγωγή της Γεν. Συνέλευσης, που στην περίπτωσή μας, ήταν ένας σύντροφος απ’ τη νέα γενιά – ο 24χρονος τότε Μ. Συνοδινός- τελειόφοιτος ιερατικής Σχολής παρακαλώ!
Όλα κυλούν ομαλά: Η παλιά διοίκηση κάνει τον απολογισμό της κι ύστερα παίρνουν το λόγο με τη σειρά όσοι το ζητήσουν. Κάνουν κρίσεις και επικρίσεις για τη δράση της τοπικής τους κλπ. Επειδή – όπως είπαμε- το Συνέδριο θα κλείσει με την εκλογή νέου προεδρείου και πρώτιστα Γραμματέως, λένε και τη γνώμη τους για το ποιόν κρίνουν καταλληλότερο…
Συμβαίνει όμως τούτο το παράξενο – ή μήπως όχι-, κανείς απ’ τους ομιλητές δεν υπογραμμίζει τα προσόντα κάποιου από τους συντρόφους του, που θα τον καθιστούσαν (κατά τη γνώμη τους) άξιο της ηγεσίας.
Όλοι τους ονόμαζαν κάποιον , ότι θα ήταν άξιος, αν δεν είχε τούτο το μείον ή το άλλο (μια φήμη ότι αστόχησε σ’ αυτό ή το άλλο…ότι κάποτε υπέγραψε κρυφά δήλωση μετανοίας…).
Τον μόνο που εύρισκαν άψογο ήταν ο απερχόμενος Γραμματέας (Δελόγκος). Μια ζωή αφιερωμένη ολόψυχα στο κόμμα!
Έχει παρελθόν…ήταν η καθιερωμένη φράση για τους κομμουνιστές με άψογη συμπεριφορά, σε όλη του τη διαδρομή. Κι αυτή η φράση κλειδί, ακούστηκε απ’ όλους σχεδόν που μίλησαν…Όλοι τους όμως πρόσθεταν …δυστυχώς λόγω της μεγάλης ηλικίας και της βαρηκοΐας δεν πρέπει να επανεκλεγεί…Όταν τελειώνουν οι ομιλίες πάντων, γίνεται διάλειμμα να πάρουν μιαν ανάσα κι έναν καφέ, να κουβεντιάσουν λίγο…να καταλήξει ο καθένας ποιους θα επιλέξουν.
Ο απερχόμενος Γραμματέας και προεδρεύων του Συνεδρίου κάθεται σ’ ένα χωριστό τραπεζάκι με τον εκπρόσωπο της επαρχιακής Μιχ. Συνοδινό, απ΄ τον οποίο ζητά να μάθει τι είπαν ( εν συντομία βέβαια ) οι σύντροφοι που πήραν το λόγο – καθώς ο ίδιος δεν είχε ακούσει τίποτε-.
Ο Μ. Συνοδινός βάζει το χέρι του ‘χωνί’ στ’ αυτί του Δελόγκου και του λέει πολύ δυνατά.. Όλοι σου πλέκουν τα εγκώμια, έχεις παρελθόν λένε..
Σπάει ένα χαμόγελο, ο μόνιμα σοβαρός –πικραμένος- θα’λεγες Δελόγκος.Έρχεται όμως αμέσως το χέρι ‘χωνί’ του Συνοδινού και η φωνάρα του…αλλά δεν έχεις μέλλον!!!
