Όπως αυτός ήθελε να την αποθανατίσει για χάρη του ανηψιού του Βασίλη.
Στο ημερολόγιο από το μέτωπο της Αλβανίας αποσπάσματα του οποίου έχουν δημοσιευτεί στα δυο τελευταία τεύχη του “Αντίλαλου” ξεχειλίζει η αγάπη του δάσκαλου για την κόρη του που δεν είχε δει ακόμα και της οποίας τη βάπτιση κανόνιζε με αλληλογραφία από το μέτωπο! Το παράπονό του ήταν ότι δεν είχε εικόνα της για να την ονειρευτεί αλλά παρηγοριόνταν μόνος του. “Ας είναι, έγραφε, έχω τον Τασούλη μου”
Ας είναι αιώνια η μνήμη η δική του και των άλλων αγαπημένων του προσώπων της φωτογραφίας
