Ήρεμος ο εορτασμός της εθνικής επετείου στο χωριό χωρίς …έκτροπα και διαμαρτυρίες. Στην εκκλησία υπήρχε ικανοποιητικός αριθμός ατόμων. Μίλησε για την επέτειο ο δάσκαλος του σχολείου μας Γιάννης Τσουκαλοχωρίτης. Στη συνέχεια πορευτήκαμε άλλοι πεζή και άλλοι εποχούμενοι στο Ηρώον όπου μετα το τρισάγιο κατέθεσαν στεφάνια η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου και μαθητής του Δημοτικού. Ακολούθησαν απαγγελίες ποιημάτων από τους μαθητές. Τα παιδιά κεράστηκαν με αναψυκτικά απ’ τον (πάντα δραστήριο) Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων αφού η τοπική αυτοδιοίκηση δεν …έχει χρήματα.
Μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης όσοι είχαν προσέλθει πεζή επέστρεψαν στο χωριό ενώ οι εποχούμενοι συνέχισαν προς τον Πολιχνίτο για την παρακολούθηση της παρέλασης.
Προσωπικά με στεναχώρησε η εικόνα της μπάντας Πολιχνίτου, η οποία αποτελούνταν μόλις από 8-9 παιδάκια και τα οποία για να τα βγάλουν πέρα τα βοηθούσε, παίζοντας ένα μεγάλο πνευστό (τρομπόνι;), ο δάσκαλος μουσικής (απ’ την Αγιάσο). Θυμήθηκα τότε που πρωτοδημιουργήθηκε η μπάντα της Βρίσας από παιδάκια του Δημοτικού, που κατάφεραν και τα έβγαλαν πέρα στην παρέλαση όχι μόνο των σχολείων αλλά και των τμημάτων του στρατού (που παρήλαυναν τότε) κάτω απ’ τη καθοδήγηση του Δημήτρη Βογιατζή. Και τώρα στην περιοχή μας να μην υπάρχει μια αξιόλογη μπάντα. Κρίμα!
