Δεκαπέντε μέρες μετά την Ανάσταση (αύριο η Κυριακή των Μυροφόρων) και η Λέσβος γιορτάζει.
Γιορτάζει καταρχήν το προσκύνημα του Ταξιάρχη στον Μανταμάδο. Χιλιάδες οι πιστοί που πηγαίνουν με κάθε μέσο να ανάψουν ένα κερί και να παρακαλέσουν. Πολλοί από τη Μυτιλήνη αλλά και από άλλα μέρη πηγαίνουν με τα πόδια.
Πανηγύρι όμως έχουμε και στη γειτονιά μας. Γιορτάζει ο Αη Γιώργης στα Μελαντά. Στο μετόχι αυτό του Μοναστηριού του Δαμανδρίου, τέτοια μέρα,γίνεται εξαιρετικό πανηγύρι και παρότι υπάρχει το παλλεσβιακό πανηγύρι του Ταξιάρχη συγκεντρώνεται και εδώ πολύς κόσμος. Στο μετόχι αυτό μένουν δυο γυναίκες οι οποίες το συντηρούν και το προσέχουν. Η μια εξ αυτών είναι η χωριανή μας κυρά Μυρσινιό Βύρα, η γυναίκα του παπα Σταύρου Βύρα, και η άλλη είναι η μοναχή Μαρκία, η οποία είχε την καλή να διάθεση να προσφέρει αρκετά βιβλία στην βιβλιοθήκη του χωριού μας.
Πανηγύρι όμως …έρχεται και για το χωριό μας. Ήδη από χτες ανέβηκαν οι σημαιούλες από τον ιερέα μας στο δρόμο μπροστά στον Άγιο Κωνσταντίνο και σήμερα θα στολιστούν και οι υπόλοιποι δρόμοι του χωριού με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου. Ο καιρός προβλέπεται καλός και έτσι αν και το πανηγύρι πέφτει μέσα στις εξετάσεις των παιδιών προβλέπεται να είναι καλό. Ήδη είδαμε Αθηναίους χωριανούς μας να έχουν καταφθάσει!!!
Λίγα στιγμιότυπα βιντεοταινίας από το πανηγύρι του αγίου Κωνσταντίνου το 1987 στη μνήμη του αξέχαστου Γιώργου Μανώλα και των υπολοίπων αγαπημένων προσώπων που δεν είναι πια κοντά μας, μπορείτε να δείτε στη παρακάτω διεύθυνση.
http://www.youtube.com/watch?v=sGPE5F_HENc
Λεσβοκλή σε ευχαριστούμε αν και μας λύπησες. Μας λύπησες διπλά. Απ’ τη μια γιατί όλοι σχεδόν όσους είδαμε έχουν φύγει. Άλλοι με την ώρα τους και άλλοι πολύ νωρίς. Απ’ την άλλη μας λύπησες γιατί η σύγκριση είναι αμείλικτη. Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Άλλο το χωριό μας τότε και άλλο σήμερα. Και η σύγκριση είναι οδυνηρή Και δεν αφορά μονάχα τον πληθυσμό μα προπαντός τις δραστηριότητές του. Θα μου επιτρέψεις το δημιούργημα σου αυτό εγώ να το θεωρήσω ως μνημόσυνο εκτός απ’ του Γιώργου Μανώλα -ναι μεν πολλών όπως επισημαίνεις αλλά ιδιαίτερα- του Δημήτρη Σιγεώργη και του Κώστα Τσέλεκα. Την εποχή εκείνη και οι δυο τους μοχθούσαν ιδιαίτερα για το χωριό μας.
Εδώ ραγίζει η καρδιά….
Εδώ πονάει το στήθος…
Εδώ προβληματίζομαι….
Ποιος είμαι…μες το πλήθος….
Αυτό είναι το χωριό μου που αγάπησα….
Αυτοί είναι οι Βρισαγώτες που λάτρεψα….
Αυτός είναι ο Πλάτανος που μεγάλωσα…
Αυτά είναι τα χρόνια που έζησα σαν άνθρωπος…
Αυτή είναι η Βρίσα που θυμάμαι….όχι η Βρίσα της καταγγελίας….της ανωνυμίας…..της συκοφαντίας…της Ζήλιας…..
Αραγε είμασταν τότε ποιό πλούσιοι ???
Είχαμε τότε έγχρωμη τηλεόραση η ιντερνετ ??
Χρωστούσε πιο πολλά η χώρα μας ??
Και βέβαια είμασταν πιο πλούσιοι….αλλά δεν το καταλαβαίναμε…..
Αιωνίαν η μνήμη σε όλους αυτούς τους λατρεμένους χωριανούς που έφυγαν…..και οσοι μείναμε μην γιελιέστε….αλλος αργά και άλλος γρήγορα….θα τους συναντήσουμε…
Κάνετε καλά χωριανοί…αγαπάτε αλλήλους…χαμογελάτε….και προπαντώς αγαπήστε τους χωριανούς σας….αγαπήστε τους ανθρώπους που μοιράζονται τις χαρές και λύπες του χωριού μας…..
Τέλος θα ήθελα να παρακαλέσω όσοι χωριανοί έχουν τετοιο υλικο φωτογραφικό η βιντεο…ασ το αναρτάνε εδώ να τα μοιραστούμε…..
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ…..ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΣΑΣ….
lespeist σε ευχαριστώ πολύ ……