Ο Σταυρός είναι ένα γραφικό χωριουδάκι της περιοχής μας. Είναι το πιο μικρό. Λίγοι ηλικιωμένοι έχουν μείνει πια και μερικές οικογένειες αλλοδαπών. Τα παιδιά τους έρχονται στο δημοτικό σχολείο και το νηπιαγωγείο του χωριού μας. Οι μισοί περίπου βρισαγώτες το χειμώνα τον επισκεπτόμαστε συχνά για να αλέσουμε στο ελαιοτριβείο του Γιώργου Βερβέρη.
Φέτος το χειμώνα απ’ τις καταιγίδες έπαθε πολύ μεγάλες ζημιές. Η δραστηριότητα όμως των ανθρώπων με τον Γιώργο και τον Παναγιώτη Παλαιολόγο, πρόεδρο της τοπικής Κοινότητας, πρώτους, κατάφεραν να επουλώσουν σύντομα τις πληγές. Ο Σταυρός είναι ένα περιποιημένο χωριουδάκι.
Έχει δυο ενοριακές εκκλησίες. Μια στον κάτω Σταυρό και μια στον πάνω. Τις εκκλησίες αυτές το τελευταίο διάστημα εξυπηρετεί ο παπα Λάζαρος, εξ αγχιστείας βρισαγώτης, ως σύζυγος της Μαρίας Κώστα Σιγιώργη. Μια Κυριακή λειτουργεί στην Αγία Παρασκευή και την άλλη στον Άγιο Βαρθολομαίο. Εναλλάξ ψάλλει και τους Χαιρετισμούς. Χτες ήταν η σειρά του Αγίου Βαρθολομαίου (ή Βαρταλάμ για τους ντόπιους)
Είχα να μπω στην εκκλησία από τα μαθητικά χρόνια που είχαμε πάει εκδρομή με το δημοτικό σχολείο. Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνισή του με ξάφνιασε. Δεν τον περίμενα τόσο περιποιημένο και καθαρό με δεδομένο ότι είχε χρόνια να λειτουργηθεί ως ενοριακός ναός. Και φυσικά η Αγία Παρασκευή που ξαναχτίστηκε μετά το κάψιμό της λάμπει. Το εκκλησίασμα λίγο αλλά ο παπα Λάζαρος με τη μεταλλική φωνή του γέμιζε το χώρο. Από κοντά και οι δυο γυναίκες στο ψαλτήρι. Είδα και άλλους βρισαγώτες εκεί.
Λέει η παροιμία “κακό χωριό τα λίγα σπίτια”. Για την περίπτωση του Σταυρού -δεν ξέρω τί συμβαίνει στις διαπροσωπικές σχέσεις- εγώ λέω “λίγα σπίτια ανοιχτά, αλλά τα πάντα περιποιημένα”
