Το άκουσα χτες, μου άρεσε και σας το μεταφέρω:
Στο Γυμνάσιο Πολιχνίτου πριν από 40 περίπου χρόνια. Ο φιλόλογος καθηγητής εν ζωή. Ο μαθητής από τη Βρίσα.
καθηγητής: ε, ε για γράψε … στον πίνακα τη λέξη θάλασσα.
μαθητής: θάλασσα;
καθηγητής: ε,ε θάλασσα, ναι θάλασσα.
μαθητής (μονολογώντας): Για να λέει να γράψου θάλασσα χωρίς “ο” τσι “ι” μέσα διαβουλιά θα έχ’ στου τσιφάλιτ. Γράφει λοιπόν “θάλλασσα”
καθηγητής (χαμογελαστός): ε, ε είναι σωστή;
μαθητής: σα καλή μοι φαίνιτι
καθηγητής: ε,ε δυο σίγμα θέλει, όχι κι δυο λάμδα
μαθητής: άμα πιρσεύουν δε πειράζ’ Άμα δε φτάνουν είνι του πρόβλημα
Τον κούφανε!!!
