5. “Περί λόγου”… ο λόγος
Η οργανωμένη στην ΕΠΟΝ νεολαία, στην κατοχή, ήταν χωρισμένη σε ομάδες με επικεφαλής έναν γραμματέα. Σε κάθε συνεδρίαση, ο γραμματέας έθετε τα προς συζήτηση θέματα, πάνω στα οποία ο καθένας που το ήθελε, έπαιρνε το λόγο και ομιλούσε για ορισμένα λεπτά. Στο τέλος, ο γραμματέας συνόψιζε τις απόψεις και παίρνονταν ,οι σχετικές αποφάσεις. Το πράγμα στη θεωρία ήταν εύκολο ,όχι όμως και στην πράξη, καθώς οι χωριανοί μας εκείνης της εποχής, δε γνώριζαν άλλες συζητήσεις από τις θορυβώδικες εκείνων των καφενείων, που δεν κατέληγαν πουθενά. Στη συγκέντρωση μιας ομάδας της ΕΠΟΝ με επικεφαλής τον Γιώργο Καλαϊτζή, κάπου στη Τζίβα, τα υπό συζήτηση θέματα ήταν παραπάνω ‘ζεστά’.
Πολλοί ζήτησαν το λόγο και κάποιοι δεν έλεγαν να τελειώσουν, ενώ οι υπόλοιποι διαμαρτυρόταν γι αυτό και γινόταν αλαλούμ. Ο γραμματέας (Γ.Κ) αισθάνθηκε να χάνει τον έλεγχο, σηκώθηκε όρθιος, ύψωσε τη φωνή και είπε τούτο το αμίμητο μαργαριτάρι:{΄Εχω το λόγο…αφαιρώ το λόγο…παίρνω το λόγο και λέγω το λόγο…!}
Σημ.:΄ Την ιστορία διέσωσε ο αυτόπτης και αυτήκοος μακαρίτης φίλος και συγγενής Παν.Σιγιώργης
