Ένα ιδιωτικό “διεθνές” μουσείο λαϊκής τέχνης στο χωριό μας

“Όταν έρθεις -μου είπε η Μαρία Κατσιγίνη Καραΐσκου- στο σπίτι, φαγητό θα έχει σίγουρα αλλά δεν ξέρω αν θα βρούμε μέρος να στρώσουμε για να φάμε”!!!

Όταν πήγα στο σπίτι της εξεπλάγην απ’ αυτά που αντίκρυσα. Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο σπίτι αλλά ένα συνηθισμένο μουσείο λαϊκής τέχνης. Η μανία της Μαρίας να μαζεύει -και να αξιοποιεί- παλιά αντικείμενα σε συνδυασμό με την άλλη της μανία, τα ταξίδια, έχουν γεμίσει το σπίτι της με εκατοντάδες αντικείμενα λαϊκής τέχνης.

Άλλα βρήκε, άλλα αγόρασε από την Ελλάδα, άλλα από την Τουρκία, την Αίγυπτο και τις άλλες χώρες της ευρύτερης γειτονιάς μας που επισκέφτηκε! Ογκώδη και βαρειά αντικείμενα μετέφερε αεροπορικώς από την Αίγυπτο (άσε πια την κοντινή Τουρκία με τα καραβάκια που πηγαινοέρχονται)

Ανάμεσα στα εκθέματά της που θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής της ίδιας, στάμνες ζωγραφισμένες απ’ τη γειτόνισσά της Μυρσίνη Βογιατζή Χαχαδάκη, ένα σνι από το Πακιστάν (μέσω Τουρκίας), ένα πήλινο στρογγυλό κανατάκι με το οποίο έδινε ο παπάς το κρασί στους νυμφευόμενους στην εκκλησία την ώρα του γάμου τους. Κάθε κομμάτι έχει τη δική του ιστορία και προέλευση.

“Έχω κι άλλα μου λέει στην αποθήκη γιατί δεν χωράνε εδώ!”

Όσο προχωρούσαμε από δωμάτιο σε δωμάτιο τόσο η έκπληξη και ο θαυμασμός μου μεγάλωνε.

Μπράβο Μαρία. Χαρά στο μεράκι σου. Μιας και δεν έχουμε άλλο μουσείο στο χωριό άνοιξε τις πόρτες σου να το επισκεφτεί ο κόσμος, της πρότεινα. Κι αυτή με το χαμόγελο και το πηγαίο χιούμορ της μου απάντησε “Ναι θα φωνάξω τον …. που ξέρει, να κόβει τα εισιτήρια!!!”