Η τυχερή γενιά!

Με αφορμή την εξαιρετική παρουσίαση του χωριού μας από τον Λεσβοκλή γεννιούνται στον καθένα χωριανό αναμνήσεις , προβληματισμοί, σκέψεις και σχεδιασμοί.

Για μένα, και πιστεύω και σε άλλους συνομηλίκους μου της 8ης δεκαετίας, η γενιά μας είναι τυχερή επειδή:

• Στα τόσα χρόνια της ζωής μας δεν ζήσαμε πόλεμο.
• Ζήσαμε σε δυο διαφορετικούς κόσμους. Δεν τους παρακολουθήσαμε ως ένα ντοκυμαντέρ αλλά τους ζήσαμε.
• Ζήσαμε τη φτώχεια, το φαγητό κατάχαμα στον “σοφρά”, το περισσευούμενο φαγητό στο “φανάρι”, το νερό στο πήλινο κανάτι από γειτονικό πηγάδι. Το πλουσιότερο κολατσιό 2-3 σύκα και καμιά βουτιά στον “παχνιώτη” με τον καβουρμά, με έπαθλο κανένα κοκαλάκι με λιγοστό κρέας.
• Ζήσαμε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και επομένως χωρίς καμιά ηλεκτρική συσκευή. Η μετακίνηση γίνονταν με το δίποδο και σπάνια με το γαϊδουράκι. Δέκα χιλιόμετρα τη μέρα ποδαρόδρομο για να πάμε στο γυμνάσιο, να μάθουμε γράμματα, να γίνουμε “άνθρωποι”, κατά την πατρική συμβουλή.
• Ξυπόλυτοι το μισό χρόνο και με το ένα και μοναδικό ζευγάρι παπούτσια στραπατσαρισμένα με περιοδικές επισκέψεις στον τσαγκάρη, τον υπόλοιπο. Τα ρούχα χιλιομπαλωμένα και τα περισσότερα απ’ αυτά υφαντά στον σπιτικό αργαλειό.
• Τα γόνατα σχεδόν πάντα με “κάπαλα” απ’ τα χτυπήματα στα παιχνίδια στους γύρω λόφους, με λίγη “σουλφαμιδόσκονη” στην καλύτερη περίπτωση για γιατρικό. Αντί για φάρμακα ματζούνια.
• Ζήσαμε σε ένα κόσμο χωρίς πλαστικές ύλες και με συνηθέστερο απορρυπαντικό το σπιτικό σαπούνι. Είδαμε το αεροπλάνο να πετάει χαμηλά και να σκορπίζει διαφημιστικά χαρτιά για το πρώτο συνθετικό απορρυπαντικό, το “κλιν”.
• Ζήσαμε χωρίς τηλεόραση και χωρίς ραδιόφωνο, με μοναδικό ρολόι αυτό του καμπαναριού που το ενίσχυαν η “μπουρού” του ελαιοτριβείου και η σχολική καμπάνα για τους μαθητές.
• Ζήσαμε σε ένα κόσμο με πολλές θρησκευτικές τελετές στις οποίες γέμιζαν οι εκκλησίες ασφυκτικά.

Και σε λίγα μόνο χρόνια φτάσαμε σε έναν άλλο κόσμο, πιο πλούσιο και χλιδάτο απ’ τα πιο φανταστικά όνειρα. Τον κόσμο του σήμερα.

Για τους νεότερους ο κόσμος του δικού μας χτες αποτελεί ένα παραμύθι, που οι εικόνες του Λεσβοκλή ζωντανεύουν, όπως οι ζωγραφιές στα παιδικά παραμύθια.

Για τους περισσότερους απ’ τους μεγαλύτερους οι ευκολίες της τεχνολογίας μόλις που τους ακουμπούν μέσα από μια ομιλία στο κινητό και μια περιήγηση στο facebook.

Η τυχερή γενιά, της οποίας φυσικά τα χρονολογικά όρια δίνονται στο περίπου, γεύτηκε την εξέλιξη του πολιτισμού και της τεχνολογίας που συνέβη με καταρρακτώδη ρυθμό και την αξιοποίησε σε σημαντικό βαθμό για τη βελτίωση και διευκόλυνση της ζωής της.

Βέβαια η εξέλιξη αυτή δεν έγινε χωρίς κανένα κόστος. Για παράδειγμα σήμερα κανένας γονιός δεν λέει στο παιδί του “διάβαζε για να γίνεις άνθρωπος”. Και η κατανάλωση επιτρεπόμενων και απαγορευμένων ψυχότροπων ουσιών βρίσκεται στο φόρτε της.

Η γενιά μας έχοντας νοιώσει στο πετσί της τη φτώχεια και τη στέρηση μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη σημερινή ευμάρεια. Γιατί γνωρίζει ότι η ζωή είναι πολυπρισματική. Και η σημερινή ευμάρεια δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Διευκρίνηση: Φτώχεια υπάρχει και σήμερα και ίσως να είναι πιο επώδυνη από αυτή των παραπάνω γραμμών, επειδή η ψαλίδα ανάμεσα σε όσα διαθέτει ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού και όσα διαθέτει ένα άλλο είναι χαοτική. Η αναφορά στις παραπάνω γραμμές στη φτώχεια πρέπει να λογιστεί ως φτώχεια γενικά των διαθέσιμων αγαθών ανεξάρτητα από πρόσωπα και βαλάντια.