“Για την ηλικιωμένη κυρία της Βρίσας“,
μου δήλωσαν οι μαθητές μου, μας είπε η χωριανή μας καθηγήτρια Ειρήνη Αλ. Αναγνώστου
Και συνέχισε: Να κάτι τέτοιες στιγμές είναι που βουρκώνεις …και λες η ανθρωπιά δεν χάθηκε!
Η Ειρήνη ενημέρωσε τους/ις μαθητές/ριες της για μια μοναχική υπερήλικη γυναίκα του χωριού μας . Και τα παιδιά -χρονιάρες μέρες που είναι- θέλησαν να ζεστάνουν την ψυχούλα της . Με δυο δωράκια, που μπορεί να μην της είναι απολύτως απαραίτητα για να επιβιώσει αλλά της είναι αναντικατάστατα στο να “ζεσταθεί”. Να νοιώσει ότι την σκέπτονται -πρώτα απ’ όλους οι γείτονες της – και την αγαπούν, γι αυτό αναλαμβάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
