Για το θέμα του νερού

Τελευταία συζητιέται πολύ το γεγονός ότι βυτιοφόρα γεμίζουν από το δίκτυο του χωριού και το μεταφέρουν σε διπλανά χωριά και στο στρατόπεδο. Και η κατακλείδα των συζητήσεων είναι ότι έτσι θα τελειώσει και το δικό μας.

Χωρίς να είμαι ειδικός, θα παραθέσω μια γνώμη.

Από νομική άποψη: Την εποχή που τα χωριά ήταν ανεξάρτητες οντότητες υπήρχε ιδιοκτησία των χωριών στα υδατικά τους αποθέματα.Γι αυτό η Κοινότητα Βρίσας είχε αγοράσει 2-3 πηγές από την Κοινότητα Αμπελικού. Τώρα που έχουμε δυο μεγάλους δήμους και μια εταιρεία (ΔΕΥΑΛ) που διαχειρίζεται τα νερά νομίζω ότι δεν έχει η τοπική κοινότητα Βρίσας κανένα ξεχωριστό ιδιοκτησιακό δικαίωμα στα νερά της περιοχής της.

Από ηθική άποψη: Είναι δυνατόν να διψούν κάποιοι και αυτοί που έχουν να μην τους δίνουν να πιουν για μην τελειώσει το νερό τους; Είναι ηθικό να πεινά κάποιος και ο διπλανός, που έχει, να μην του δίνει για να μην πεινάσει μελλοντικά και αυτός;

Από κοινωνική άποψη: Το τελευταίο που χρειάζεται η συνεχώς υποβαθμιζόμενη περιοχή μας είναι να αρχίσει η αντιπαράθεση ανάμεσα στα χωριά ή στις γειτονιές των χωριών, τώρα για το νερό και αύριο για κάτι άλλο. Και αν σταματήσουν τα βυτιοφόρα και έρχονται ουρές τα αγροτικά με βυτία επάνω τι θα γίνει; Θα αρχίσουν οι καυγάδες; Ίσως αυτό να βολεύει κάποιους για να αποπροσανατολίζεται ο κόσμος.

Ναι αλλά ο κίνδυνος να τελειώσει και το δικό μας το νερό δεν είναι υπαρκτός; Βεβαίως και είναι! Και άρα; Άρα θα πρέπει, έστω και τώρα, κατόπιν εορτής, να γίνουν αυτά που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Τώρα που “ξυπνήσαμε” ας φωνάξουμε όλοι και ας κινητοποιηθούμε, όχι για να φύγουν τα βυτιοφόρα, αλλά για να έρθει περισσότερο νερό στην περιοχή μας. Και για να σταματήσουν οι σπατάλες, όπου γίνονται. Καλά τα γλέντια αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά.

Επιγραμματικά μερικά πράγματα που πρέπει να βάλουμε ως στόχους (χωρίς να διεκδικούν ούτε την πληρότητα ούτε το αλάθητο):

1. Να έρθει το νερό από τις πηγές του Αμπελικού
2. Να συνδεθούν άμεσα τα δίκτυα του χωριού και των Βατερών ώστε αν υπάρξει πρόβλημα στο ένα μέρος να γίνει τροφοδοσία από το άλλο.
3. Να σταματήσει η υπερβολική σπατάλη στα ντουζ των Βατερών .
4. Να γίνουν γεωτρήσεις σε νέα σημεία, μακριά από τους ενεργούς υδροφόρους ορίζοντες.
5. Να γίνει μια προπάθεια να βγει απ’ το ψυγείο (τόσα χρόνια, ούτε αρνάκι της Αργεντινής να ήταν) το θέμα του φράγματος της Λαγκάδας. Μετά την πυρκαγιά το θυμήθηκαν κάποιοι επώνυμοι, αλλά το ξεχασαν αμέσως μετά …και δυστυχώς κι εμείς!