Για δεύτερη φορά η Μεταξία Χαραμή συμμετείχε στο συλλογικό έργο που εξέδωσε το “Αλάτι”
Αυτή τη φορά όμως “έπαιζε το δικό της γήπεδο”. Η γιορτή του πατέρα που την ενέπνευσε ήταν η “γιορτή” του παντοτινού αποχωρισμού.
Και τα δυο κείμενα της ξεχειλίζουν από συναισθήματα που δημιουργούν οι αναμνήσεις και η αμφίπλευρη προσφορά αγάπης. Και αυτά τα συναιθήματα ξεδίπλωσε στο χαρτί η Μεταξία με πολύ πειστικό τρόπο.
Καιρός είναι Μεταξία να δούμε και ένα ατομικό σου έργο ή -γιατί όχι- ένα “συνεταιρικό” με την Γεωργία!!!
Να είσαι καλά και να δημιουργείς!
