Μια ακόμα ομορφιά του τόπου μας κρυμμένη την κόγχη των κατακόρυφων, πανύψηλων βράχων ή μάλλον το κυρίαρχο συστατικό του πανέμορφου τοπίου που πλαισιώνεται εκτός από τα βράχια και από πανύψηλα πλατάνια και πλούσια βλάστηση.
Δύσκολη σχετικά η πρόσβαση στη βάση του αλλά δύσκολη και η μετακίνηση με αυτοκίνητο στο δρόμο της Λαγκάδας που έχει τα μαύρα χάλια του!!!
Λίγο πιο πέρα από τον καταρράκτη στέκουν τα ξόανα της φωτιάς, λες και ξορκίζουν να μην ξαναγίνει το κακό.
Το σκηνικό όμως κλείνει ευχάριστα με τις δεκάδες νέες ελιές που έχουν φυτέψει ο Γιάννης και η Ειρήνη για να ξαναζωντανέψουν τον ελαιώνα, που πότισαν με τον ιδρώτα τους οι πρόγονοί τους. Από τον πρόσφυγα προπάππο Πανάνε και τον παππού Κώστα μέχρι τον πατέρα Παναγιώτη (της Τσακώναινας!)
Καλή επιτυχία!
