Πραγματοποιήθηκε χτες η πεζοπορική εξόρμηση στην ανοιξιάτικη φύση του χωριού μας.
Η συμμετοχή ήταν περιορισμένη, αλλά όσοι αψήφησαν τις πέντε σταγόνες βροχής που έπεσαν λίγη ώρα πριν ξεκινήσουμε και συμμετείχαν αποζημιώθηκαν απ’ τις εναλλαγές των όμορφων εικόνων της φύσης που περιβάλλει το χωριό μας.
Μια φύση που οι περισσότεροι δεν έχουμε δει ποτέ, εκτός αν έχουμε κάποιο κτήμα στην περιοχή. Με λίγες εικόνες απ’ την πορεία μας θα σας κάνουμε κοινωνούς των όσων είδαμε.
Τα πευκοδάση έδωσαν το όνομα “Πευτσανή”. Πευκοδάση -πριν χρόνια-αποψιλώθηκαν και έδωσαν καλλιεργήσιμη γη και σήμερα αναγεννιούνται εκεί όπου εγκαταλείπεται η γη. Και μαζί εγκατελείπονται κουφάρια αυτοκινήτων, κτίσματα, ακόμα και εξαρτήματα γεωργικών μηχανημάτων. Τα λιοτόπια είναι πανέμορφα τώρα με το καταπράσινο χαλί, που αν αφεθεί όμως και ξεραθεί ξέρουμε τί μπορεί να προκαλέσει. Η μικρή Μπιζού μή μπορώντας να προχωρήσει μέσα στα πανήψυλα γι’ αυτήν χόρτα κούρνιασε στην πλάτη του “μπαμπά” της!Μερικά λιοκτήματα που είχαν εγκαταλειφθεί “ξανοίγονται” με το κόψιμο των πουρναριών και το κλάδεμα των ελιών.Ο Παναγιώτης, γνώστης από τα μικράτα του της περιοχής, μας ξεναγούσε και έλυνε τις απορίες μας. Μας έδειξε και μας μίλησε για τα “καραγάτσια”, τα δέντρα με το πολύ σκληρό ξύλο, που στην περιοχή μας υπάρχουν μόνο στα Καμαρούδια. Μας είπε για το πηγάδι του Μπόνη, για το ντουλάπι (υπόγεια δεξαμενή νερού), για τα αμπέλια και τα άνυδρα μποστάνια που πριν λίγες δεκαετίες γέμιζαν τα χωράφια.Η μικρή Μυρτούλα, πάντα πρώτη και καλύτερη στις εξορμήσεις μας.Ή αλλιώς, το μήλο κάτω απ’ μηλιά θα πέσει!!!Συναντήσαμε και τον “οικοδεσπότη” της περιοχής, τον Γιώργο Βαληλή, εκεί ανάμεσα στα πατατοχώραφά του, στο πότισμα των κρεμμυδιών του, στα μποστανοχώραφα με τα μισοαπλωμένα “λάστιχα” (σωλήνες ποτίσματος), που μας είπε για τη μορφή που είχε “χτες” η περιοχή και αναρωτηθήκαμε πόσο αδιάβατη θα γίνει αν αποσυρθεί κι αυτός. Τον “αγκαρέψαμε” να μας τραβήξειμια φωτογραφία για να είμαστε όλη η ομάδα μέσα, στις λουλουδιασμένες όχθες του Αλμυροπόταμου.
