Γλυκόπιοτο, “τραβιέται το άτιμο”, και πολλούς άλλους χαρακτηρισμούς, ιδιαίτερα από τώρα και προς το καλοκαίρι, ακούς για το ούζο.
Από που προήλθε όμως αυτή η λέξη;
Το ούζο ως ποτό ήταν γνωστό από την αρχαιότητα με τη μορφή των αποσταγμάτων. Τότε που οι άνθρωποι δεν πετούσαν τίποτα και φρόντιζαν να αξιοποιήσουν κάθε παραπροϊόν της διατροφής τους. Σε κάθε περιοχή είχε την ξεχωριστή σύστασή του και το ιδιαίτερο όνομα (σούμα, ρακί, απόσταγμα κ.λπ.)
Στην περιοχή του Τυρνάβου στα μέσα του 19ου αιώνα παρήγαγαν βασικά δυο προϊόντα: κουκούλια από μεταξοσκώληκες και αποστάγματα από τα αμπέλια.
Τα καλύτερα κουκούλια τα εξήγαγαν προς τη Μασσαλία σε ξύλινα κιβώτια πάνω στα οποία γράφονταν οι λέξεις “uzo di Massalia”. Δηλαδή “για χρήση στη Μασσαλία”. Επειδή τα κουκούλια αυτά ήταν τα καλύτερα που παράγονταν, σιγά – σιγά η έκφραση αυτή απόκτησε την έννοια του “εξαιρετικού”, του ασυναγώνιστου, αφού προορίζονταν για την απαιτητική Μασσαλία.
Την εποχή αυτή μια παρέα από έναν ντόπιο παραγωγό αποσταγμάτων (τριπλής απόσταξης με διάφορα πρόσθετα μυρωδικά κάθε φορά), έναν έλληνα γιατρό και έναν τούρκο αξιωματικό απολάμβανε την παραγωγή του πρώτου στον τόπο παραγωγής. Μια μέρα ο γιατρός σύστησε στον παραγωγό να προσθέσει ακόμα κάποιο μυρωδικό σε μια νέα απόσταξη. Όταν βγήκε το απόσταγμα ο παραγωγός, ως ειδικός επί των αποσταγμάτων, ήπιε για να το δοκιμάσει. Του άρεσε τόσο πολύ που “ποιητικά” τον χαρακτηρισμό “εξαιρετικό”, που ήθελε να πει, τον είπε ως “uzo di Massalia”. Και από κει έμεινε μονάχα το “uzo”!!!
