Χτες αργά το απόγευμα πολύς κόσμος ανέβηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Φωκά. Η λέξη μαγεία τα λέει όλα. Η ατμόσφαιρα καθαρή και το ηλιοβασίλεμα τέλειο. Στην εξωτερική πλευρά τα κύματα χτυπούσαν με δυνατό παφλασμό στα βράχια. Στο λιμανάκι καμιά 60ρια πλεούμενα συνωστίζονταν το ένα δίπλα στο άλλο. Η φύση τέλεια αλλά τα ανθρώπινα ατελή. Έτσι όταν τέλειωσε ο εσπερινός οι ηλικιωμένοι δεινοπάθησαν να κατεβούν τα σκαλιά και τη μικρή κατηφοριά για να φτάσουν στο ίσιωμα. Επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Μια σιδερένια σωλήνα 2 μέτρα αν στηθεί για να στηριχτεί πάνω της μια μπαλαντέζα το πρόβλημα λύνεται.
Την ανηφοριά την είχε στρώσει ένας φορτωτής με πρωτοβουλία ιδιωτών αλλά οι λακκούβες εξακολουθούσαν να περιμένουν τον …απρόσεκτο.
Στη συνέχεια η βραδιά είχε αρκετή ψύχρα. Ήταν χτες η πιο ψυχρή νύχτα του Σεπτέμβρη μέχρι τώρα.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
και χρόνια πολλά στον μοναδικό βρισαγώτη ΦΩΚΑ, το γιο του Δημήτρη Αγγελέρου.
