Λεσβιακό βιβλίο 17-07-21
22/07/2021 – 12:01 
Παναγιώτης Σκορδάς Κατηγορία Πολιτισμός
Κατερίνα Γραγούδα – Γεωργή: Τα φυλαχτά μου, Εκδόσεις Πηγή, Αθήνα 2021, σελ, 600
Η Κατερίνα Γραγουδά-Γεωργή γεννήθηκε στη Βρίσα της Λέσβου το 1945. Πήγε σχολείο στο δηµοτικό της Βρίσας και έπειτα στο γυµνάσιο του διπλανού χωριού, του Πολιχνίτου. Από µικρή αγαπούσε το γράψιµο και το θέατρο, αλλά οι γονείς της ήθελαν να τη δουν γιατρό, επάγγελµα αξιοπρεπές για τα µέτρα τής τότε εποχής. Άφησε το νησί της για την πρωτεύουσα, για να τελειώσει την τελευταία τάξη του γυµνασίου στο Μαράσλειο, κάνοντας συγχρόνως φροντιστήριο, και στη συνέχεια πέρασε στην Οδοντιατρική. Σπούδασε, παντρεύτηκε τον χωριανό της Γιώργο Γεωργή -µε τον οποίο µοιράζεται κοινά βιώµατα-, έκανε δύο καταπληκτικές κόρες και εργάστηκε στο ιατρείο της στην Αθήνα για τριάντα δύο χρόνια. Μετά τη σύνταξη, ανακάλυψε ξανά την αγάπη της για το θέατρο και είναι ερασιτέχνης ηθοποιός στις θεατρικές οµάδες των Πολιχνιατών Αθήνας και του Μπάλου Πολιχνίτου.Ο σεισµός που γκρέµισε το χωριό της το 2017 ταρακούνησε όλη της την ψυχή. Δεν ήθελε να χαθούν αυτά που έζησε τόσα χρόνια µαζί µε τα χαλάσµατα του πατρικού της, δεν ήθελε να χαθεί ένας ολόκληρος κόσµος από αναµνήσεις που σηµάδεψαν τα παιδικά, νεανικά και ώριµά της χρόνια. Έτσι προέκυψε το παρόν βιβλίο «Τα Φυλαχτά» της, στηριγµένα σε βιωµατικές ιστορίες και άρρηκτα συνδεδεµένα µε ήθη και έθιµα του τόπου της που τείνουν να χαθούν.
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: “Μέρες πιο μπροστά ονειρευόταν τη μέρα του πανηγυριού. Κάθε χρόνο την περίμεναν με λαχτάρα όλα τα παιδιά, αλλά φέτος γι’ αυτόν όλα ήταν αλλιώτικα. Για πρώτη φορά θα φορούσε καινούργιο μακρύ παντελόνι. Μέχρι τώρα πάντα ήταν με κοντό, και μόνο τον χειμώνα φορούσε πού και πού και κάνα γκολφ, όταν έκανε πολύ κρύο.
Και ξαφνικά θα έμπαινε στον κόσμο των αντρών, αντράκι και αυτός, με άσπρο πουκάμισο και μακρύ παντελόνι, και με το μαύρο αχνό χνούδι στα μάγουλα και στο πάνω χείλος του.
Τρεις πρόβες είχε κάνει στον ράφτη, και τώρα τον περίμενε στην ντουλάπα κρεμασμένο για να το φορέσει ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου.
Τη μέρα που θα ερχόταν στο χωριό του η Ανθούλα…”
Ήθη και έθιμα πλεγμένα με νοσταλγικές, βιωματικές ιστορίες διανθισμένες με χιούμορ, από μια άλλη εποχή, μιας άλλης, ξεχασμένης από χρόνια Ελλάδας.
Ιστορίες που έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό και στην καρδιά, από ένα παραδοσιακό χωριό που προϋπήρχε της εποχής των τρωικών πολέμων, το χωριό του Βρυσαγενούς Διονύσου και της Βρισηίδας του Αχιλλέα, τη Βρίσα στη Λέσβο.
Ιστορίες και αναμνήσεις που σιγά σιγά ξεθωριάζουν με τον χρόνο και χάνονται, όπως χάθηκαν εκκλησίες, σχολεία, καφενεία, πατρικά και ένα μεγάλο κομμάτι του χωριού από τον σεισμό, τον Ιούνη του 2017.
Αναμνήσεις πολύτιμες σαν φυλαχτά.
Αυτές που δεν πρέπει να τις αφήσουμε να χαθούν».
Τα κείμενα του βιβλίου ταξινομούνται στις παρακάτω ενότητες: Οικογενειακές και άλλες ιστορίες από το χωριό, Παιδική ηλικία, Γυμνασιακές εμπειρίες
Φοιτητικά χρόνια, Ευτράπελα και σοβαρά στην ενηλικίωση, Σεισμός, Ποιήματα
