Σε λίγες μέρες χάσαμε δυο συνανθρώπους μας από την περιοχή μας εξαιτίας της πανδημίας. Πριν λίγες μέρες ένας από τον Πολιχνίτο και χτες βράδυ ένας από τα Βασιλικά. Και τα δυο χωριά στα οποία εμφανίστηκαν κρούσματα πλήρωσαν φόρο αίματος!
Στα χωριά η ιχνηλάτηση των κρουσμάτων που παρουσιάζονται είναι εύκολη και συνακόλουθα η προστασία του πληθυσμού. Όπως είναι γνωστό όμως τα κρούσματα δεν ανακοινώνονται επίσημα ως προσωπικά δεδομένα του ασθενή. Απλά μαθαίνονται από στόμα σε στόμα. Μικρός ο κόσμος στα χωριά!
Αυτό όμως έχει και μια παρενέργεια. Κάθε μέρα στα Βατερά (και πιστεύω και στα άλλα χωριά) πληροφορούμαστε ότι υπάρχει κρούσμα (και όχι μόνο ένα) σε κάποιο άτομο. Πολλές φορές μάλιστα ονοματίζεται, άλλες πάλι “το είπε αξιόπιστη πηγή και ποιος μπορεί να είναι;” Φυσικά …άνθρακες ο “θησαυρός”!
Είναι θεμιτό αν υπάρξει κάποιο κρούσμα το οικογενειακό του περιβάλλον να το γνωστοποιήσει στον κόσμο. Η ενημέρωση περιορίζει το κακό. Η προσβολή από τον κορονοϊό δεν στιγματίζει το άτομο διότι ούτε σε “μεμπτή” (για κάποιους) συμπεριφορά οφείλεται (ας πούμε όπως το έιτζ) ούτε τον κάνει απόβλητο της κοινωνίας (όπως παλιότερα η λέπρα). Η ενημέρωση αποτελεί κοινωνική ευθύνη.
