Στο καφενείο ένας αυτόπτης ωτακουστής διηγούνταν ένα περιστατικό λεκτικής φιλονικίας ανάμεσα σε δυο αγιασώτες.
Ο ένας επαινούσε τον εαυτό του και κατηγορούσε τον άλλον (για την συμπεριφορά τους) με τους χαρακτηρισμούς : “Γω είμι πριόν’ τσι συ στσιπάρν’ ” (πριόνι και σκεπάρνι).
Για όλους εμάς του μη μυημένους στην αγιασώτικη θυμοσοφία η εξήγηση: Όταν κόβεις ένα ξύλο με το πριόνι τα πριονίδια πέφτουν κι απ’ τις δυο μεριές του ξύλου, και προς το μέρος σου και προς την αντίθετη πλευρά. Όταν κατεργάζεσαι ένα ξύλο με ένα (ξυλουργικό) σκεπάρνι τα ροκανίδια πέφτουν μόνο προς το μέρος σου.
Ο άνθρωπος “πριόνι” λοιπόν δίνει και παίρνει ενώ ο άνθρωπος “σκεπάρνι” μόνο παίρνει, αναφορικά με οικονομικές δοσοληψίες!!!
