Για να έχουμε μια καλή μαξουλοχρονιά στις ελιές πρέπει να συντρέξουν πολλοί παράγοντες! Παράγοντες που δεν εξαρτώνται από τον κάθε ένα ελαιοπαραγωγό. Αυτός είναι υπεύθυνος για την καλή κατάσταση των λιοκτημάτων του (λίπανση, κλάδεμα κ.λπ.) Από εκεί και μετά:
Πρέπει η προηγούμενη χρονιά να έχει πολλές βροχές.
Πρέπει να έχουμε πολύ καλή ανθοφορία.
Πρέπει κατά το Μάιο μήνα που “δένει”ο ανθός να μην έχουμε υψηλές θερμοκρασίες αλλά ένα ελαφρύ βοριαδάκι.
Πρέπει να έχουμε όψιμες βροχές (Ιούνιο μήνα) για να αναπτυχθεί αρκετά ο καρπός πριν τις ζέστες του καλοκαιριού.
Πρέπει να καταπολεμηθεί έγκαιρα ο δάκος για να μην έχουμε εκτεταμένη προσβολή του καρπού.
Πρέπει να έχουμε μια δυο καλές βροχές στην αρχή του Φθινοπώρου για να πάρουν τα πάνω τους οι ελιές, να μεγαλώσουν και να λαδώσουν.
Όλα αυτά φέτος τα είχαμε και υπήρχε σχετική αισιοδοξία η οποία μετριαζόταν μόνο από τις χαμηλές τιμές του λαδιού για τις οποίες υπήρχε η ελπίδα να ανέβουν.
Το χτύπημα στην αισιοδοξία ήρθε στο τέλος! Μετά την ολοκλήρωση των ψεκασμών για την δακοκτονία ήρθαν οι μοναδικές ζεστές μέρες του Οκτωβρίου για τις οποίες χαιρόμασταν! Μπάνια, κοντομάνικα, τραπεζάκια έξω και όλα τα καλά. Τα καλύτερα όμως ήταν για τον δάκο ο οποίος βρήκε εξαιρετικές συνθήκες για να πολλαπλασιαστεί και χωρίς την πολεμική της ψεκαστήρας να προσβάλει σε πολύ μεγάλο βαθμό την παραγωγή με αποτέλεσμα κακής ποιότητας λάδια με ακόμα χαμηλότερες τιμές αφού ο άσσος (οξύτητα 1) έχει φτάσει στο 1,70€!!!
Το είχαμε προείπει: Φέτος κερδισμένοι (σε πολύ μεγάλο βαθμό) είναι μόνο οι ελαιοτριβείς.
