Σήμερα από την πρωτοβουλία της οικογένειας Μιαούλη να λειτουργήσουν στο ξωκλήσι της Αγίας Άννας προς τιμήν του αγίου Αρτεμίου, προστάτη των αστυνομικών, (να είναι γερά και χαρούμενα τα δυο παιδιά, αστυνομικοί, της οικογένειας) μας δόθηκε η ευκαιρία για μια βόλτα στη Νιγίδα.
Είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για μια βόλτα στην περιοχή από το ξωκλήσι της Αγίας Άννας μέχρι τα απομεινάρια του αγίου Γεωργίου ή όσο ακόμα βαστάνε τα πόδια σου.
Το πρώτο που θα σε εντυπωσιάσει είναι τα κατάφορτα με ελιές λιόδεντρα! Όλα τα λιόδεντρα της περιοχής έχουν έντονα λυγισμένα τα κλαδιά τους από την ποσότητα του καρπού που φέρουν. Χαίρεται το μάτι σου να βλέπει την ομορφιά αυτή του ελαιώνα σε όλη του την έκταση!
Σε όλα τα ελεύθερα από ελιές σημεία (στις άκρες του δρόμου και στα όρια των χωραφιών) καταπράσινα ακόμα τα άγρια φυλλοβόλα δέντρα (τετραμύθρες κ. ά) μαζί με τους ολόφρεσκους και γεμάτους καρπούς πρίνους, σχίνους και κάθε λογής θάμνους.
Όπου μπορεί η ματιά σου να διαπεράσει από το φράγμα των δέντρων και θάμνων προβάλλουν υπεραιωνόβια σέτια και πεζούλες και εντυπωσιάζουν οι μεγάλοι ογκόλιθοι που έχουν χρησιμοποιηθεί αλλά και εμφανή υπολείμματα από σπίτια του μεσαιωνικού οικισμού της Νιγίδας.
Τις ομορφιές που προσλαμβάνει η όραση συμπληρώνει η απόλυτη ηρεμία και ησυχία που διακόπτεται μόνο απ’ το τιτίβισμα κάποιου πουλιού και το ζουζούνισμα εντόμων.
Όλα αυτά κάτω από μια απαλή και ευχάριστη δροσιά που χαρίζουν οι καιρικές συνθήκες των ημερών και η οποία διευκολύνει το άνετο περπάτημα.
Συμπληρωματικά αναφέρω ότι η κατάσταση του οδοστρώματος είναι καλή και μπορούν άνετα και επιβατηγά αυτοκίνητα να ανέβουν. Επίσης δεν είναι ανάγκη να περπατήσει κάποιος μεγάλη απόσταση. Ένα μικρό κομμάτι της διαδρομής αξίζει τον κόπο. Η καλύτερη ώρα είναι μάλλον λίγο μετά τις εννιά το πρωί.
Βοήθεια σας και του χρόνου, αλλά τις πληροφορίες για το οδόστρωμα μας τις έδωσες…μετά εορτής Στρατή.