Μια σεναριογραφική, ηθογραφική δημιουργία

Τώρα με τις αναγκαστικές μετακομίσεις εξαιτίας του σεισμού όλοι λίγο πολύ ανασκαλεύουμε τα παλιά μας “κιουτάπια”. Βλέπουμε τι γράφαμε παλιότερα, αναπολούμε, γελάμε, συγκινούμαστε και με όλα αυτά παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε. Γιατί η ζωή συνεχίζεται με χαρές και λύπες, με αναμνήσεις μα και δημιουργίες.

Έτσι η Κατερίνα ξετρύπωσε μια παλιά της δημιουργία, τη ρετουσάρισε και μας δίνει τη δυνατότητα να την απολαύσουμε μέσα απ’ τη σελίδα μας. Την ευχαριστούμε!

Η ίδια προλογίζει και γράφει:

Το μικρό αυτό θεατρικό που θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να χαρακτηριστεί και ηθογραφικό, έχει γραφτεί τέλος της δεκαετίας του 70.

Μερικά ήθη και έθιμα που αναφέρονται είναι ήδη παρωχημένα αλλά μας θυμίζουν τις παλιές καλές ή κακές εποχές. Όπως το πάρει ο καθένας.

Παρεμπιπτόντως στην ντοπιολαλιά που είναι γραμμένο με δυσκόλεψε στην ορθογραφία. Θα υπάρχουν πιθανόν λάθη, και εσάς, ειδικά τους νέους, θα σας δυσκολέψει η ανάγνωση και κατανόηση πολλών λέξεων.

Επίσης στον γραπτό λόγο δεν μπορεί να αποδοθεί η προφορά ορισμένων “παχιών” συμφώνων όπως του λ, ν, ή το τ’ς και ιδιαίτερα του σ και του ς που ακούγεται όπως το αγγλικό sh και το γράφω με αγγλικό τελικό s .

Πιστεύω όμως ότι αξίζει να μείνουν στον γραπτό λόγο έστω κάποια τμήματα από τα ιδιώματα της γλώσσας των παλιών. Εμείς ειδικά που φύγαμε από το χωριό αλλά την είχαμε μιλήσει στα παιδικά μας χρόνια, όταν βρεθούμε στον τόπο μας και με δικούς μας ανθρώπους νοιώθουμε σαν στο σπίτι μας όταν την ακούμε, και “λύνεται” κυριολεκτικά η γλώσσα μας μιλώντας την.

Γιατί ακόμα μιλιέται στα χωριά μας η Μυτιληνιά διάλεκτος παρ’ όλο που σιγά σιγά φθίνει και πολλές λέξεις χάνονται.

Μπορείτε να το διαβάσετε (και γιατί όχι, οι σκηνοθέτες να το ανεβάσετε!) πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο.

http://vatera.gr/senario Gragouda.docx