Οι απλοί πολίτες του χωριού μας δείχνουν με κάθε τρόπο ότι νοιάζονται για τον τόπο τούτο. Έτσι και αυτή τη φορά, αφού είδαν και απόειδαν περιμένοντας μπας και φιλοτιμηθεί κάποιος αρμόδιος ή έστω και αναρμόδιος φορέας για το Μουσείο του χωριού μας, ανέλαβαν δράση για να αποκαταστήσουν την εδώ και δέκα μήνες μπλοκαρισμένη αποχέτευση του.
Η τοπική αυτοδιοίκηση προκειμένου να μη εγκληματίσει παραβαίνοντας …τον κανονισμό λειτουργίας της, ο οποίος την απαγορεύει να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα (έτσι βλέπουν το Μουσείο μας), το Πανεπιστήμιο της Αθήνας μη έχοντας μάλλον ακόμα αποφασίσει αν το θέλει ή δεν το θέλει (έτσι δείχνει η αδιαφορία του) και ο σύνδεσμος των φίλων του Πανεπιστημιακού κέντρου θεωρώντας ότι η εύρυθμη λειτουργία του υπάρχοντος Μουσείου δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητές του δεν μπορούσαν να δώσουν λύση με αποτέλεσμα ένα ολόκληρο χωριό, που κάποτε ήταν πρωτοποριακό, να ρεζιλεύεται στους επισκέπτες του.
Η διάθεση όμως των χωριανών μας να λύσουν το πρόβλημα ήταν έντονη και έτσι προσφέροντας με ευχαρίστηση οικονομικά και όχι μόνο αποκατέστησαν τη βλάβη. Το πρόβλημα οφείλονταν στις ρίζες της παρακείμενης στο διπλανό οικόπεδο συκιάς οι οποίες είχαν αποφράξει εντελώς το σωλήνα σύνδεσης του φρεατίου με το κοινοτικό δίκτυο, το οποίο διασχίζει την αυλή του Μουσείου και εξυπηρετεί και άλλους παρόχους.
Τα προβλήματα όμως του Μουσείου είναι πολλά και εγκυμονούν κινδύνους. Κίνδυνοι σοβαρού τραυματισμού επισκέπτη (ιδίως παιδιού) από το σπασμένο τζάμι που όπως δείχνει η φωτογραφία δεν
στηρίζεται καλά. Κίνδυνοι όμως και για αυτή την ύπαρξη των εκθεμάτων του Μουσείου, όπως της τεράστιας χελώνας, που φθείρονται αφημένα στην τύχη τους όπως δείχνουν οι φωτογραφίες. Το Μουσείο του χωριού μας εκπέμπει ένα βουβό SOS. Θα το συλλάβει κανένας αρμόδιος (απ’ το Πανεπιστήμιο);
Υ.Γ. Σε λίγες μέρες θα μας δοθεί για δημοσίευση αναλυτικός πίνακας των οικονομικών όλων των εθελοντικών δράσεων που πραγματοποιήθηκαν φέτος στο χωριό μας.
