Το προηγούμενο άρθρο για την επιστροφή των επιδοτήσεων μου θύμισε το εξής περιστατικό.
Ήταν προς το τέλος της δεκαετίας του 1980. Χειμώνας στο καφενείο με την τράπουλα στο χέρι για να περάσει η ώρα πριν σερβιριστεί το καραφάκι. Στο καρέ του χαρτοπαιγνίου ανάμεσα στους άλλους ήταν και ο αείμνηστος Νίκος Νικολαΐδης, ο βιολιστής και κουρέας. Φυσικά το παιχνίδι συνοδεύονταν από συζητήσεις της επικαιρότητας.
Στην επικαιρότητα τότε ήταν η πίεση απ’ τη μεριά της πολιτείας προς τους αγρότες να εξοφλήσουν τα δάνεια της “ξηρασίας” που είχαν πάρει (αν θυμάμαι καλά) στο τέλος της δεκαετίας του 1970. Επρόκειτο για δάνεια που είχαν δοθεί εξαιτίας της μεγάλης ανομβρίας διαδοχικών ετών. Ήταν όμως νωπές οι μνήμες του κόσμου απ’ το χάρισμα των αγροτικών χρεών που είχε γίνει από τον Παπαδόπουλο. Έτσι κανένας δεν ήταν συνεπής στην πληρωμή των δόσεων ευελπιστώντας σε μια ακόμα χαριστική πράξη.
Στο τραπέζι της χαρτοπαιξίας λοιπόν συζητιόταν το θέμα αυτό. Ο αείμνηστος Νίκος ανακατεύοντας την τράπουλα και μοιράζοντας είπε: “Εγώ τους τα χαρίζω όλα. Δεν τους δίνω μία!!!”
