Με αφορμή τις πρόσφατες καταστροφές εξαιτίας των θυελλωδών ανέμων στα Βατερά ο Παναγιώτης Γεωργέλλης και ο Μανώλης Καλατζής (Σκαλοχωρίτης) πίνοντας το καφεδάκι τους στο καφενείο θυμήθηκαν μια ανάλογη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στις 26 Οκτωβρίου 1938.
Τότε ανεμοστρόβιλος κινήθηκε από την Ανανίδα με κατεύθυνση βορειανατολική προξενώντας πολύ μεγάλες ζημιές στα λιόδεντρα που βρέθηκαν στο πέρασμά του.
Τότε κάθε σπιτικό χρειάζονταν τα ξύλα γιατί αποτελούσαν τη μοναδική πηγή θέρμανσης και επιπέλον επειδή δεν υπήρχαν αλυσοπρίονα και το κόψιμο των χοντρών κλαδιών ήταν πολύ επίπονο οι ποσότητες που έβγαιναν από το κλάδεμα των λιόδεντρων ήταν πολύ μικρότερες από τις σημερινές. Για το λόγο αυτό τα σπασμένα κλαδιά των δέντρων που ήταν κοντά στα όρια των λιοκτημάτων (στους στριφούς) γίνονταν αντικείμενο διαβουλεύσεων ανάμεσα στους ιδιοκτήτες, άλλοτε με αντεγκλήσεις και άλλοτε συναινετικά.
Τότε εκείνος ο ανεμοστρόβιλος ξερίζωσε και την τεράστια βελανιδιά που βρίσκονταν στην όχθη του ποταμού, λίγο πιο αριστερά από τη διασταύρωση του με το δρόμο της Αγίας Μαρίνας. Η βελανιδιά αυτή χρησιμοποιούνταν ως σφαγείο για τα μεγάλα ζώα, στα κλαδιά της οποίας τα κρεμούσαν για την εκδορά τους. Από τη βελανιδιά αυτή -θυμήθηκε ο κ. Παναγιώτης- μάζευαν βελανίδια τα οποία πουλούσαν στον Αντώνη Πελέκο που συγκέντρωνε πολλά και τα εμπορεύονταν στο βυρσοδεψείο του Σουρλάγκα στο Πέραμα. Μια μέρα τους είδε ο μπιχτσής (αγροφύλακας) και τους αγρίεψε: να μην σας ξαναδώ!
Ένα άλλο μεγάλο δέντρο υπήρχε και στο εκκλησάκι του Χριστού. Αυτό σε προγενέστερο χρόνο είχε “πέσει” από …πυρπόληση! Συγκεκριμένα κάποιος είδε να μπαίνει στην κουφάλα του ένας σκίουρος και επειδή η προβιά του είχε εμπορική αξία σκέφτηκε να ρίξη αναμένα ξύλα μέσα στην κουφάλα για να το αναγκάσει να βγεί!
Μήπως υπάρχει κάποιος χωριανός μας που έχει φωτογραφία , τόσο τη Βελανιδιά στην όχθη του ποταμού , όσο και Φωτογραφία το εκκλησάκι του Χριστού με το μεγάλο δέντρο? Καλό θα ήτανε να τα είχαμε στο Αρχείο του Συλλόγου Βρισαγωτών Αθήνας .