Το πρώτο σπίτι που χτίζεται στο χωριό και έχει φτάσει στο τάδιο της τοιχοποιίας χρησιμοποιεί τούβλα εισαγόμενα στο νησί από άλλη περιοχή της Ελλάδας.
Σε ένα χωριό με παράδοση αιώνων στην τουβλοποιία είναι λίγο παράδοξο να εισάγονται τούβλα.
Είναι δικαίωμα του καθενός η επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα κατασκευάσει το σπίτι του και κανένας δεν δικαιούται να τον ελέγξει. Άλλος θα το κάνει πετρόκτιστο, άλλος προκάτ, άλλος με σιδηροκατασκευή, άλλος με τούβλα. Έτσι κι αλλιώς το Προεδρικό διάταγμα του παραδοσιακού οικισμού ασχολείται μόνο με τη μορφή των κτιρίων και όχι τον τρόπο δόμησής τους.
Αν όμως επιλεγούν ως δομικό υλικό τα τούβλα και αν θέλουμε να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα στον τόπο μας θα πρέπει να στηρίξουμε την παραγωγική μονάδα του τόπου μας που δίνει δουλειά σε αρκετές οικογένειες. Ας μην αποδεχόμαστε άκριτα ότι προτείνουν οι μηχανικοί και οι εργολάβοι.
Νομίζω ότι ο Σύλλογος Σεισμοπαθών Βρίσας μπορεί να διαπραγματευτεί τόσο με τις κατασκευαστικές Εταιρείες όσο και με τους ντόπιους επιχειρηματίες τις τιμές των δομικών υλικών ώστε και να στηρίξουμε την τοπική επιχειρηματικότητα και να ωφεληθεί και ο ιδιοκτήτης Βρισαγωτης…