Η συζήτηση τις τελευταίες μέρες έχει το μοτίβο “θα μας πιάσει ή όχι;” Η αναφορά γίνεται στην πολυδιαφημισμένη κακοκαιρία.
Οι δυνατοί αέρηδες των προηγούμενων ημερών έσπασαν κλαδιά απ’ τα δέντρα αλλά έρριξαν και κεραμίδια απ’ τα ετοιμόρροπα σπίτια του χωριού. Η δυνατή βροχή -αν έρθει- θα κιτρινίσει ακόμα πιο πολύ (ή μάλλον θα ροδοχρωματίσει) τα κίτρινα σπίτια.
Η έννοια μας όμως δεν είναι μόνο για το τί θα συμβεί εδώ. Νοιαζόμαστε και για το τί θα συμβεί σ’ όλη την Ελλάδα. Και νοιαζόμαστε όχι μόνο ανιδιοτελώς για τους συνανθρώπους μας (να μην πάθουν καταστροφές) αλλά νοιαζόμαστε και με ιδιοτέλεια. Γιατί ξέρουμε καλά ότι μια καταστροφή κάπου αλλού θα έχει πολύ σημαντικό αντίκτυπο και σε μας. “Πληρώσαμε” τη Μάνδρα, “πληρώσαμε” το Μάτι, ας μη μας τύχει και άλλη τρικλοποδιά!
Κι εγώ ου είμαι άθεος καταφεύγω σε παρόμοιες ευχές…
ΜΑΚΑΡΙ, Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΒΑΛΛΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ.