Πόσες και πόσες φωτογραφίες από το πανηγύρι του αγίου Κωνσταντίνου δεν υπάρχουν στα “συρτάρια” όλων μας. Και η φετινή γιορτή -θέλοντας και μη- τις ανασύρει στη θύμησή μας μαζί με ένα δάκρυ.
Τις παρακάτω μας τις έστειλε ο Κωστής Σταυρινός γράφοντας “τις βλέπω και κλαίει η καρδιά μου”
Ναι, ήταν το στολίδι του χωριού μας, ήταν η περηφάνια των προγόνων μας για το δημιούργημά τους, ήταν η πραγμάτωση ενός ονείρου ζωής του παπά Δημήτρη, ήταν η καταφυγή και αυτών ακόμα που δεν εκκλησιάζονταν με το άναμμα ενός κεριού και μια σιωπηλή αίτηση βοήθειας στο πέρασμά τους. Ήταν!
