(και σχολιασμός από τη σελίδα μας)
Η χαμένη ευκαιρία για τη Βρίσα της Λέσβου.
Η καταστροφή που προκάλεσε ο Εγκέλαδος στον παραδοσιακό οικισμό της Βρίσας θα μπορούσε να αποτελέσει -παρά τις τραγικές επιπτώσεις που είχε στη ζωή των κατοίκων της- μια ευκαιρία για τη δημιουργία ενός σύγχρονου και λειτουργικού οικισμού, από την άποψη της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των κατοίκων. Συγχρόνως, ο νέος οικισμός θα μπορούσε να διατηρήσει τα εξωτερικά παραδοσιακά χαρακτηριστικά του, στο βαθμό που διασφαλίζονταν η ασφάλεια των κτιρίων και η λειτουργικότητα του οικισμού.
Από την επομένη της καταστροφής κάποιοι επισημάναμε -προφορικά και γραπτά- τον δυσβάστακτο γραφειοκρατικό φόρτο που θα επωμίζονταν και την ταλαιπωρία που θα υφίσταντο οι «προσφυγοποιημένοι» σεισμόπληκτοι, υπερήλικες, ανήμποροι, κατεστραμμένοι επαγγελματίες, καθώς και οι απόδημοι Βρισαγώτες, στην περίπτωση που η ευθύνη της κατεδάφισης και της ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων κτιρίων ανετίθετο, ατομικά, σε έναν έκαστον των σεισμοπλήκτων. Γι’ αυτό προτείναμε και επιμείναμε να ζητηθεί από τους αρμόδιους του Υπουργείου Υποδομών να ανατεθεί η ανοικοδόμηση της Βρίσας σε κάποια τεχνική εταιρία, η οποία θα αναλάμβανε το έργο, ύστερα από διαγωνισμό.
Με τον τρόπο αυτόν η όποια ή οι όποιες τεχνικές εταιρίες (ντόπιες ή ξένες) θα αναλάμβαναν το έργο, θα επωμίζονταν -με μία απλή εξουσιοδότηση από τον κάθε σεισμόπληκτο και με την βοήθεια των νομικών τους συμβούλων- τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Στη συνέχεια, η εργολήπτρια εταιρία θα εκπονούσε, κατόπιν μελέτης, ένα συνολικό σχέδιο για την ανοικοδόμηση της Βρίσας -το οποίο θα περιλάμβανε και τις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές και λειτουργικές παρεμβάσεις- και θα το έθετε σε εφαρμογή, αφού προηγουμένως εξηγούσε στους σεισμόπληκτους τη σημασία των παρεμβάσεων και ελάμβανε υπόψη και τις , τυχόν, ενστάσεις τους.
Η προοπτική αυτή για την ανάθεση σε τεχνική εταιρία της ανοικοδόμησης της Βρίσας, παρ’ όλο που δεν αποκλείστηκε από τον αρμόδιο Υπουργό, δεν ζητήθηκε από όσους εκπροσώπησαν τους σεισμόπληκτους την περίοδο των κρίσιμων αποφάσεων και της σύνταξης του σχετικού Διατάγματος. Έτσι για άλλη μια φορά επικράτησε η μικροπολιτική έναντι της πολιτικής. Οι μεν ντόπιοι μηχανικοί, τοπογράφοι και εργολάβοι αυγάτισαν τις δουλειές τους (κάτι που προέταξαν ως φαίνεται κάποιοι), οι δε δυστυχείς σεισμόπληκτοι συνωστίζονται για να κλείσουν τα ραντεβού τους με τον μηχανικό που επιλέγουν και πηγαινοέρχονται στη Μυτιλήνη (από Βατερά ή Αθήνα), για να υποβάλλουν την ατέλειωτη «χαρτούρα» και για να παραστούν αυτοπροσώπως στις κατεδαφίσεις. Ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν να στείλουν τα… «χαιρετίσματά τους στην γραφειοκρατία» και να παραχωρήσουν τα «χαλάσματα» των σπιτιών τους στις… κουκουβάγιες!
Και ενώ με την ανάθεση της ανοικοδόμησης σε τεχνική εταιρία, οι σεισμόπληκτοι θα έμπαιναν στα σπίτια τους σε δυο-τρία χρόνια, τώρα ,με τον τρόπο που επιλέχθηκε, «Κύριος είδε» και… «αγάντα, Μπάρμπα Στρατή»!
Τελικά, όσο θα περνούν τα χρόνια και οι σεισμόπληκτοι θα βολεύονται και θα ριζώνουν στα Βατερά, θα καθίσταται λιγότερο επιθυμητή και περισσότερο ασύμφορη η επανεγκατάστασή τους στον παλιό οικισμό της Βρίσας. Γι’ αυτό, για να αποτραπεί η μερική ή και ολική εγκατάλειψη του παλιού οικισμού, είναι ανάγκη, έστω και καθυστερημένα, να εξασφαλιστούν οι παρακάτω δυο προϋποθέσεις.
Α. να ληφθεί πρόνοια, ώστε ο ανοικοδομηθείς οικισμός να γίνει περισσότερο ελκυστικός, για ντόπιους και ξένους, με την εξασφάλιση σύγχρονων υποδομών και ευκολιών που θα παρέχει στους κατοίκους του.
Και Β΄. να διατηρηθεί ζωντανή η σχέση με τον παλιό οικισμό, τουλάχιστον, μέσω των κοινών εκδηλώσεων που θα πραγματοποιούνται στα δημόσια κτίρια.
Είναι αυτονόητο, βεβαίως, ότι η πρώτη προϋπόθεση δεν θα εξασφαλιστεί μόνον με τα… «σοβιλίκια» (τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά στοιχεία δεν υπήρξαν, κατά το παρελθόν, ικανά από μόνα τους να αποτρέψουν τον οικονομικό μαρασμό και την πληθυσμιακή συρρίκνωση της Βρίσας και ούτε μπορούν να υποσχεθούν το αντίθετο αποτέλεσμα για το μέλλον).
Και όσον αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση, είναι επείγουσα ανάγκη να προταχθεί η ανοικοδόμηση και η λειτουργία των εκκλησιών, Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Κωνσταντίνου, του Κοινοτικού Γραφείου, του Πολιτιστικού Κέντρου (Παλιά Λέσχη), της Έκθεσης Φυσικής Ιστορίας, της Βιβλιοθήκης και του ιστορικού Δημοτικού Σχολείου.
Και είναι πλέον καιρός, ενώ σε λίγο συμπληρώνεται ένας χρόνος από την αποφράδα ημέρα της 12ης Ιουνίου, να αναλάβει την πρωτοβουλία ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μυτιλήνης, υπεύθυνος πασών των εκκλησιών της Μητροπόλεώς, για την αποκατάσταση των δύο εκκλησιών της Βρίσας. Και όσον αφορά τα λοιπά δημόσια κτίρια, θα χρειαστεί το έμπρακτο ενδιαφέρον από τον αξιότιμο Δήμαρχο Λέσβου, υπεύθυνο πάντων των Δημοτικών Διαμερισμάτων και πασών των Κοινοτήτων της Λέσβου.
Σημ.σελίδας Άσχετα αν κάποιος συμφωνεί συνολικά ή εν μέρει ή διαφωνεί με όσα γράφει ο Βασίλης πρέπει να τονιστεί ότι είναι απ’ τους ελάχιστους που δημοσιοποιούν επώνυμα τις απόψεις τους για τοχωριό μας.
Εμείς θέλουμε να καταθέσουμε τα εξής:
1.Γράφει ο Βασίλης: “να ληφθεί πρόνοια, ώστε ο ανοικοδομηθείς οικισμός να γίνει περισσότερο ελκυστικός, για ντόπιους και ξένους, με την εξασφάλιση σύγχρονων υποδομών και ευκολιών που θα παρέχει στους κατοίκους του.”
Αγαπητέ Στρατή, χαίρομαι που ξανανοίγει ένας πολιτισμένος και εποικοδομητικός διάλογος για τα προβλήματα και τις προοπτικές της σεισμόπληκτης Βρίσας. Και θα είναι σημαντικό στον διάλογο αυτόν να συμμετάσχουν, πρωτίστως ο Σύλλογος Σεισμοπλήκτων Βρίσας, οι Δημοτικές Αρχές Λέσβου, καθώς και όποιος άλλος μπορεί να συνεισφέρει με τις γνώσεις του στην καλύτερη και ταχύτερη αποκατάσταση των σεισμόπληκτων κατοίκων της περιοχής μας.
Όσον αφορά τις παρατηρήσεις σου ότι οι όποιες παρεμβάσεις για την εξασφάλιση της περισσότερης λειτουργικότητας της μετασεισμικής Βρίσας “δεν μπορούν να γίνουν για εμάς χωρίς εμάς”, φυσικά και δεν πρέπει να γίνουν ε ρ ή μ η ν των Βρισαγωτών. Ήδη στο άρθρο μου που αναδημοσίευσες σημειώνω ότι στην περίπτωση που ανελάμβανε τεχνική εταιρία την ανοικοδόμηση και τις αναγκαίες παρεμβάσεις, ” έπρεπε να εξηγήσει στους κατοίκους τη σημασία των παρεμβάσεων και να λάβει υπόψη της τις τυχόν ενστάσεις τους”. Κάποιοι, όμως, πρέπει να αναλάβουν την πρωτοβουλία: να εξετάσουν, να προτείνουν, να συζητήσουν, να εξηγήσουν και να πείσουν, να πιέσουν τους αρμόδιους και να αναζητήσουν τις πηγές χρηματοδότησης.
Και, βέβαια, με την διαδικασία που, τελικά, ακολουθήθηκε και με την ισχύ του Διατάγματος περί Παραδοσιακών Οικισμών, μόνο μικρής κλίμακας παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν, που δεν αφορούν και δεν αλλοιώνουν τα εξωτερικά αρχιτεκτονικά στοιχεία του προσεισμικού παραδοσιακού οικισμού π. χ. η μετατόπιση για μερικά μέτρα μιας γωνίας που παρεμποδίζει τη διέλευση οχήματος της Πυροσβεστικής ή Ασθενοφόρου ή και η διεύρυνση της πλατείας με την μετακίνηση δυο καφενείων μερικά μέτρα στον εσωτερικό ελεύθερο χώρο.
Όσον αφορά τα έργα βασικής υποδομής, όπως π.χ. δίκτυα βιολογικού καθαρισμού ή και κεντρικής θέρμανσης από τις θερμοπηγές, που πρότειναν κάποιοι, θεωρώ ότι δεν προσκρούουν στο εν λόγω Διάταγμα.. Πιθανώς να υπάρξει πρόβλημα στην περίπτωση διάνοιξης κάποιου εσωτερικού δρόμου ή για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στις στέγες των σπιτιών, αλλά και σ΄ αυτή την περίπτωση το σχετικό Διάταγμα δεν είναι το ελληνικό Σύνταγμα που χρειάζεται αναθεωρητική Βουλή.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις μεγάλες παρεμβάσεις είναι οι πιστώσεις που απαιτούνται, αλλά και αυτό θα μπορούσε να λυθεί με την εμπλοκή της δημοτικής Αρχής Λέσβου και της Περιφέρειας Β΄ Αιγαίου και την ένταξη των έργων σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα-κάτι που αλλού, άλλοι έχουν επιτύχει.
Πώς;
Με την συστράτευση, την ενότητα και τον αγώνα με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε.
Υπήρξε Βασίλη, προσφορά και θέληση για βοήθεια, από νέους ανθρώπους, επιστήμονες, ελεύθερους επαγγελματίες που εις βάρος της δουλειάς τους άμεσα, ασχολήθηκαν μόνο από αγάπη για το χωριό, οργάνωσαν και συντόνισαν άλλους επιστήμονες που γνώριζαν το “αντικείμενο” του σεισμού για να μας προσφέρουν τις γνώσεις τους. Άνοιξαν τον δρόμο και για τις άλλες ενημερώσεις που έγιναν εν συνεχεία. Οι ίδιοι είχαν την δυνατότητα να ενεργοποιήσουν επίσης πρόσωπα και πράγματα που θα μπορούσαν και θέλαν να βοηθήσουν. Σε πολλά θέματα, την στιγμή που όλοι είχαν παγώσει από το μέγεθος της καταστροφής. Αλλά λοιδωρήθηκαν κατηγορήθηκαν και απαξιώθηκαν, από “εχθρούς” που ξαφνικά απέκτησαν και από “φίλους” που πίστευαν ότι είχαν. Το ίδιο το ΤΕΕ είχε δημοσιεύσει ένα κατάπτυστο άρθρο που ούτε λίγο ούτε πολύ απαγόρευε τον εθελοντισμό παρομοιάζοντας τους εθελοντές με ΜΚΟ που για την Λέσβο τότε ήταν κόκκινο πανί θέλοντας να μειώσει και να συκοφαντήσει την προσφορά τους. Τα συμφέροντα και τα χτυπήματα “κάτω από την μέση” τους απογοήτευσαν και αποσύρθηκαν.Το κακό ήταν ότι απογοητεύτηκαν και οι “χορηγοί”, μαθαίνοντας αυτά που έγιναν. Έτσι άφησαν το πεδίο ελεύθερο σε αυτούς που ισχυριζόταν ότι είχαν την θέληση και την γνώση για κάτι καλύτερο και μάλιστα δρώντας “ανιδιοτελώς” μια και πίσω από τους προηγούμενους υπήρχαν μεγάλα συμφέροντα όπως πίστευαν ή διατεινόταν! Συμφέροντα μεγάλα δέν υπήρχαν. Προοπτικές για καλύτερα πράγματα υπήρχαν. Μόνο που τα μικροσυμφέροντα υπερίσχυσαν. Και τώρα ένα χρόνο μετά είμαστε στα ίδια, περιμένοντας το χαρτί των κατεδαφίσεων χωρίς καμία προοπτική για κάποια βελτίωση, και βοήθεια. Λέγεται ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Επειδή βλέπω ότι συνεχίζεται η επιμονή κάποιων για μετατόπιση των κτιρίων του Πλατάνου προς τα πίσω, να παραθέσω τα εξης:
α. Τα συγκεκριμένα άτομα που ασχολούνται αυτοβούλως με το θέμα ας ασχοληθούν με την τυχόν δικής τους περιουσία στο χωριό μας.
β. Έχει ερωτηθεί ο δήμος αν επιτρέπει την παραχώρηση του προς τα πίσω;
Ευχαριστώ.
Κάπως έτσι καταλαβαίνω εγώ την κατάσταση:
1._Να μην συμφωνήσω να έλθει κάποια Οικοδομική Εταιρεία να αναλάβει ανοικοδόμιση και να πάρω το σπίτι μου σε 2 χρόνια. Κάποια συμφέροντα που έχουν σχέση με οικοδομικά δεν θα συμφωνήσουν ποτε και το χωριό αν ξαναγίνει, θα ξαναγίνει σε 10 χρόνια
2._Να μην μετακινηθεί το σπίτι μου για να ανοίξει η πλατεία αλλά αν ειναι να μετακινηθεί του γείτονα κανένα πρόβλημα
3.Να μην μετακινήσω το στριφό μισό μέτρο στο χωράφι μου να ανοίξει δρόμος και δρόμος δεν ανοίγει ποτέ και τα χωράφια χάνουν αξία
4. Να μην δεχθώ αναδασμό στά 5 μισό στρέμμα λιοχώραφα που έχω και ας μην συμφέρει να τα μαζέψω και ας λογγιάζουνε.
5. Αν κάποιος αναφέρει μια ιδέα, (α) δεν μου αρέσει γιατί κάπου θίγει τα δικά μου (β) Δεν μπορεί, κάποιο συμφέρον θάχει.
ΑΜ’ΔΕΝ ΠΡΟΚΟΒΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΩΡΕ ΧΩΡΙΑΝΟΙ. ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΜΙΖΕΡΙΑΖΟΥΜΕ
Η πλατεία του χωριού είναι περιουσία όλων των χωριανών και η αγάπη μας και ο πόνος μας για τις κατεδαφίσεις των καφενείων της περισσεύει. Το να παν όμως τα καφενεία λίγο πιό μέσα για να μεγαλώσει η πλατεία είναι για το καλό όλων μας αλλά περισσότερο για την δική σας περιουσία η οποία αναβαθμίζεται έχοντας περισσότερο χώρο μπροστά της για να εξυπηρετεί τους πελάτες της. Και ευχαριστημένοι πελάτες σημαίνει ευχαριστημένοι ιδιοκτήτες. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο κόσμος είναι λίγος στο χωριό και δεν χρειάζεται μεγάλωμα της πλατείας. Αν σκεφτόμαστε έτσι δεν θα κάνουμε ποτέ κάτι καλύτερο για να αναβαθμίσουμε το χωριό και να πληθαίνει ο κόσμος του και οι τουρίστες που το επισκέπτονται.
Επειδή είμαστε λίγοι πρέπει να προσπαθήσουμε για το επί πλέον. Δεν χρειάζεται υπερβολικός χώρος αλλά να γίνει μία αξιοπρεπής πλατεία.Όσον αφορά το αν ο Δήμος παραχωρεί ή όχι το χώρο είναι απαραίτητη προϋπόθεση ούτως ή άλλως. Για να μάθουμε όμως πρέπει να ρωτήσουμε και να διεκδικήσουμε. Τώρα είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η γνώμη μου και μερικών άλλων χωριανών μας που νοιάζονται ανιδιοτελώς για το χωριό μας. Με όλο το σεβασμό για τις απόψεις σας και τις αποφάσεις σας.