Για ακόμα φορά, χτες το βράδυ, το σχολείο του χωριού μας και κατ’ επέκταση το χωριό μας, τιμήθηκαν στα πρόσωπα των εκπαιδευτικών που υπηρετούσαν σ’ αυτό κατά την περσινή τραγική χρονιά.
Στον ετήσιο χορό του Συλλόγου των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Λέσβου απονεμήθηκαν τιμητικές πλακέτες στις διευθύντριες του Δημοτικού σχολείου Μυρσίνη Νικέλλη και του Νηπιαγωγείου Κατερίνα Παπαφιλίππου.
Ίδιες πλακέτες απονεμήθηκαν στη δεύερη νηπιαγωγό Χριστίνα Κωνσταντινίδη, που και φέτος ζήτησε και ήρθε να υπηρετήσει στο σεισμόπληκτο χωριό μας με πολύ όρεξη καταφέρνοντας μαζί με την Κατερίνα να μετατρέψουν το άψυχο “κοντέινερ” σε μια ζεστή φωλιά για τα νήπια, και στους δασκάλους-συζύγους Ελευθερία και Θέμη Ναούμ οι οποίοι ήρθαν στην αρχή της χρονιάς με τα δώρα τους για τα παιδιά “τους” και βρίσκονται και φέτος κοντά μας προσφέροντας τις υπηρεσίες τους η πρώτη στο σχολείο μας και ο δεύτερος στη Βιβλιοθήκη του χωριού μας. Φυσικά την ίδια τιμή απέλαβε και η δασκάλα “του σεισμού” Μυρσίνη Γιαννέλλη που με περισσή ψυχραιμία διαχειρίστηκε το συμβάν εν μέσω των ερειπίων και τους μαθητές της..
Είναι γνωστό ότι πριν λίγες μέρες το σχολείο μας τιμήθηκε και από το Μουσείο Απολιθωμένου δάσους του Σιγρίου:
Ξαφνικα ολοι ενδιαφερονται για το σχολειο και το χωριο μας αντι να ασχοληθουν με πιο ουσιωδες πραγματα αυτοι μοιραζουν πλακετες…….τι να πει κανεις
Μας έχει φάει η κακομοιριά! Γκρίνια και άγιος ο Θεός. Ο Σύλλογος των εκπαιδευτικών Λέσβου, δια του Προέδρου του, συμμετείχε ενεργά στη διαδικασία στησίματος του νέου σχολείου καθώς και στελέχωσής του. Το σχολείο μας, με δεδομένες τις συνθήκες, είναι ότι καλύτερο μπορούσε να γίνει. Έχει στελεχωθεί πλήρως με δάσκαλο για το ολοήμερο και καθηγητές ειδικοτήτων. Μεταφέρονται τα παιδιά -με ειδικό μικρό λεωφορείο- από Σταυρό, Βατερά και Πολιχνίτο μέχρι την είσοδο του σχολείου. Κεντρική διοίκηση, Περιφέρεια και Δήμος, όλοι, έχουν συμβάλλει σε όλα αυτά, ο καθένας κατά το μέρος και το μέγεθος που του αντιστοιχεί. Ιδιώτες έχουν προσφέρει στο σχολείο και ατομικά στα παιδιά ένα σωρό υλικά.
Τώρα ο Σύλλογος θέλησε να τιμήσει τους δασκάλους του σχολείου μας. Και αν για τις χωριανές μας διευθύντριες το θεωρούμε φυσιολογικό να παραμένουν στο σχολείο και να προσπαθούν για το καλύτερο αυτό δεν είναι αυτονόητο για τους ξένους. Ήρθαν πέρσι από τη Β. Ελλάδα και εργάστηκαν στο σχολείο μας. Έγινε το κακό και έληξε η χρονιά. Χωρίς να ξέρουν ακόμα τι κατάσταση θα αντιμετωπίσουν τη νέα χρονιά ζήτησαν να έλθουν και πάλι στο νησί μας και ειδικά στο χωριό μας. Και ήρθαν με τα χέρια τους γεμάτα! Και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να έρθουν στο σχολείο μας. Και όταν -ένας- δεν το κατάφερε ζήτησε να βοηθήσει τα παιδιά με το τρόπο που μπορούσε στη Βιβλιοθήκη.
Ίσως θά έπρεπε ως τοπική κοινωνία να τους έχουμε ευχαριστήσει. Δεν το κάναμε. Βρέθηκε ο Σύλλογος των δασκάλων να το κάνει. Και μας ξυνίζει! Θέλουμε να έκανε κάτι “πιο ουσιώδες” Αναρρωτιόμαστε άραγε εμείς τι κάνουμε; Εμείς τι προσφέρουμε; Φτάνει πια η κακομοιριά. Δεν ταιριάζει στο χωριό μας.Ας πούμε και ένα μπράβο. Ας πούμε και κάτι θετικό. Έλεος!