Είχαμε την ατυχία ο σεισμός να γκρεμίσει τα σπίτια μας, να μας ξεσπιτώσει, να αλλάξει την πορεία της ζωής μας, τις δουλειές μας, τα εισοδήματά μας, τις συνήθειες μας. Το κακό που μας βρήκε ήταν μεγάλο αλλά υπάρχουν και πολύ μεγαλύτερα. Οι αρρώστιες και ο θάνατος. Εμείς τη γλιτώσαμε φτηνά. Τα σπίτια μας –θα ταλαιπωρηθούμε αλλά – θα τα ξαναφτιάξουμε και τη ζωή μας και πάλι θα τη βάλουμε σε ρότα. Γεροί αν είμαστε.
Οι προσωρινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε είναι μεγάλες και ανισότιμες. Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Αυτές τις δυσκολίες –βλέποντας το κακό που μας βρήκε- έσπευσαν πολλοί να μας βοηθήσουν να τις απαλύνουμε. Και κινητοποιήθηκαν, έτρεξαν, διοργάνωσαν, ξόδιασαν, πλήρωσαν και έστειλαν ότι μπορούσαν. Σε είδος και σε χρήμα.
Ένα μέρος από αυτά (να μην τα ξαναλέμε) ήρθε στο χωριό. Και έπρεπε κάποιος να το διαχειριστεί. Και αυτός ο κάποιος ήταν και είναι το τοπικό συμβούλιο. Μακάρι στο χωριό να λειτουργούσε –πριν από το σεισμό- μια ομάδα αλληλεγγύης από τους αιρετούς, τον ιερέα, τους φορείς κ.λπ., που να είχε τη δυνατότητα και την εμπειρία να διαχειριστεί αυτή τη βοήθεια. Αλλά δεν υπήρχε.
Για τη διαχείριση της βοήθειας μπαίνουν είτε το θέλεις είτε όχι κάποια κριτήρια.
Να θυμίσουμε ότι η πολιτεία δίνει (πέρσι και φέτος) το κοινωνικό μέρισμα. Με τα περσινά κριτήρια το μέρισμα το πήραν και …βουλευτές! Με τα φετινά θα το πάρουν άτομα που τα σημαντικά εισοδήματά τους είναι μαύρα και δεν δηλώνονται.
Για τα δικά μας. Κριτήριο μπορεί να είναι ο μισθός ή η σύνταξη. Κάποιος μπορεί να προτείνει να προστεθεί και η ακίνητη περιουσία, άλλος τις καταθέσεις. Άλλος ισχυρίζεται ότι η βοήθεια πρέπει να μοιράζεται σε όλους εξίσου. Δηλαδή ο φτωχός, ο ανάπηρος, ο υπερήλικας, ο φιλάσθενος να εξισώνεται με αυτόν που τα εισοδήματά του είναι ικανοποιητικά.
Σε επίπεδο χώρας αναγκαστικά πρέπει να μπουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια έστω και αν δημιουργούν έντονες αδικίες. Σε μια μικρή κοινωνία, όπως το χωριό μας, το ιδεατό κριτήριο είναι με αλληλοκατανόηση και αξιοπρέπεια να βλέπουμε τις ανάγκες των ανθρώπων δίπλα μας και να κατευθύνεται προς τα κει η βοήθεια. Αυτό απαιτεί απόλυτη διαφάνεια αλλά και ανθρώπους μπεσαλήδες.
Θα είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστώ ότι στο θέμα της διανομής της βοήθειας όλα έγιναν ή γίνονται τέλεια. Υπάρχουν ενέργειες ή καθυστερήσεις αδικαιολόγητες. Με τις προσωπικές κατηγορίες και τα ανώνυμα υπονοούμενα δεν βελτιώνεται καμιά κατάσταση. Όποιος θεωρεί ότι κάτι γίνεται λαθεμένα οφείλει να επικοινωνήσει με αυτούς που κάνουν το λάθος και να τους το επισημάνει συγκεκριμένα. Ίσως να υπάρχει μια εξήγηση που να μην την είχε υπόψη του. Ίσως να έχει δίκιο και να το βρει. Ίσως να έχει δίκιο, να μην το βρει και να το καταγγείλει δημόσια.
Έστω τώρα υποθετικά ότι μοιράζονται στο χωριό είκοσι κουπόνια. Θα τα πάρουν είκοσι άτομα-οικογένειες. Αν πούμε σε 500 βρισαγώτες γράψτε σε ένα χαρτάκι τα 20 άτομα που θεωρείτε ότι πρέπει να πάρουν κουπόνια νομίζετε ότι πρόκειται να βρεθούν δυο χαρτάκια με τα ίδια ακριβώς ονόματα; Νομίζω πως όχι.
Επομένως κάθε τέτοια διανομή είναι ευάλωτη σε κριτικές. Άλλες σοβαρές και ανιδιοτελείς που θα πρέπει να κατατίθενται επώνυμα και άλλες κακόβουλες και ιδιοτελείς που ακριβώς επειδή εκθέτουν τον υποστηρικτή τους γίνονται πάντα ανώνυμα. Ντρέπεται ο καημένος να υποστηρίξει δημόσια την άποψή του γιατί ξέρει ότι δεν είναι σωστή. Τη λέει ανώνυμα αποσκοπώντας αλλού ή απλά για να ικανοποιήσει την εσωτερική του ανάγκη της κακοήθειας .
Και επανέρχομαι στην υποθετική περίπτωση των είκοσι κουπονιών. Τι θα πρέπει να κάνει το τοπικό συμβούλιο: Να πει δεν τα θέλω γιατί δεν μπορώ να τα μοιράσω; να καλέσει λαϊκή συνέλευση για να γίνει η μοιρασιά ή να ψάξει να βρει τον κάθε ανικανοποίητο ανώνυμο και να του ζητήσει να κάνει αυτός τη μοιρασιά ; Ευτυχώς το τοπικό συμβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη –με την οποία μπορεί ο καθένας μας να διαφωνεί- και προσφέρει μια ανάσα σε 20 συνανθρώπους μας.
Το έχουμε ξαναγράψει. Αν κάποιος έχει σημαντικό πρόβλημα και δεν βοηθιέται επαρκώς απ’ τις διάφορες διανομές χρημάτων και υλικών υπάρχουν άνθρωποι και φορείς που μπορούν να τους βοηθήσουν. Άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν αλλά βλέπουν και την κατάντια μας και την κακοήθεια που επικρατεί και προβληματίζονται αν αξίζει τον κόπο. Ας μην τους απογοητεύουμε περισσότερο. Εμείς –και οι ανώνυμοι- θα υποστούμε τις συνέπειες.
Και τέλος ειδικά για την επιτροπή σίτισης το λέμε για μια ακόμα φορά και το εννοούμε. Όποιος έχει κάποιο λάθος να επισημάνει ή κάτι άλλο να προτείνει είναι ευπρόσδεκτος. Από αυτά θα βελτιωθούμε. Αν κάποιος θεωρεί ότι γίνονται λάθη αδικαιολόγητα μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της λειτουργίας του προγράμματος σίτισης. Το λέμε και το εννοούμε. Κανένας δεν είναι αναντικατάστατος.
