Άρθρο του Μανώλη Μανώλα στο ΕΜΠΡΟΣ

Φαίνεται ότι το κακό για τη Λέσβο δεν έχει σταματημό, αφού, μετά την προσφυγική κρίση που έπληξε το νησί και τις επιπτώσεις που αυτή προκάλεσε στην κοινωνική και οικονομική ζωή του, ήρθε και ο Εγκέλαδος να την… ταρακουνήσει και να καταστήσει σαφές ότι «υπάρχουν και χειρότερα»!

Και τα χειρότερα είναι η «εξαφάνιση» ενός παραδοσιακού χωριού όπως είναι η Βρίσα από τον χάρτη του νησιού. «Ματώνει» η ψυχή σου όταν διαπιστώνεις ιδίοις όμμασι και όχι από περιγραφές άλλων ότι το χωριό και οι γειτονιές του, που είναι γεμάτες αναμνήσεις από τα παιδικά σου χρόνια -γιατί η Βρίσα που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα είναι το χωριό μου, η γενέτειρα η δική μου και των γονιών μου- είναι συντρίμμια και μπάζα κάτω απ’ τα οποία είναι θαμμένα οικογενειακά κειμήλια, αντικείμενα συναισθηματικής αξίας και χιλιάδες αναμνήσεις που προκαλούν θλίψη και ένα τεράστιο «γιατί θα πρέπει να το ζήσουμε και αυτό».

Το πατρικό σπίτι -όπως και δεκάδες άλλα σπίτια του χωριού- ερειπιώνας, ένας σωρός χώματα, πέτρες, τσιμέντα και κεραμίδια και οι γειτονιές μια απροσπέλαστη περιοχή με χαλάσματα, γεγονός που σε προσγειώνει σε μια σκληρή πραγματικότητα χωρίς έλεος και συναισθηματισμούς. Η μόνη παρηγοριά σε προσωπικό επίπεδο είναι ότι η μάνα ευτυχώς δεν έμενε στο σπίτι -αν και βιαζόταν να επιστρέψει στο χωριό και στη γειτονιά- και γλίτωσε τα χειρότερα. Η απώλεια, ωστόσο, της άτυχης γυναίκας που ανασύρθηκε νεκρή από τα χαλάσματα του σπιτιού της δεν παύει να θλίβει την κοινωνία του χωριού και να σημαδεύει τα τραγικά γεγονότα που θα μείνουν χαραγμένα στις μνήμες όλων όσοι έζησαν αυτήν την καταστροφή.

Ομολογουμένως είναι θαύμα το γεγονός ότι απ’ αυτήν την καταστροφική μανία του Εγκέλαδου δεν θρηνήσαμε και άλλα θύματα, βλέποντας κανείς την εικόνα των καταπλακωμένων σπιτιών! Το σοκ που υπέστησαν οι κάτοικοι ήταν τόσο ισχυρό, που δεν μπορούν ακόμη να συνειδητοποιήσουν ακριβώς αυτό που συνέβη και τις συνέπειες στην παραπέρα ζωή τους.

Προς το παρόν δοξάζουν τον θεό για το γεγονός ότι είναι ζωντανοί, αλλά οι υλικές απώλειες είναι τέτοιες για τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων που οι επόμενες μέρες και μήνες θα προσγειώσουν όλους στην οδυνηρή πραγματικότητα για το τι μέλλει γενέσθαι. Και η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα δεν έχει εύκολες και πειστικές απαντήσεις.

Η πολιτεία, ωστόσο, οφείλει να σταθεί δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς παραπανίσια λόγια και υποσχέσεις, αλλά με σχέδιο και με μέτρα και για τα άμεσα και επείγοντα αλλά και για τα μελλοντικά για να ξαναστηθεί η νέα Βρίσα, δίνοντας συνέχεια σε μια μακρόχρονη παρουσία σε αυτόν τον τόπο, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή.