Άρθρο του Βασίλη Ψαριανού στο ΕΜΠΡΟΣ

Αυτές τις ώρες που οι κάτοικοι της νότιας Λέσβου και της γενέτειράς μας Βρίσας βρίσκονται στους δρόμους με την ψυχή στο στόμα και κοιτάζουν με απόγνωση τα χαλάσματα των σπιτιών τους, οι σκέψεις και η αγωνία για την τύχη του χωριού μας και των κατοίκων του παραμερίζουν κάθε άλλη σκέψη και έγνοια σε όλους εμάς που, αν και ζούμε μακριά από το γενέθλιο τόπο μας, δεν πάψαμε να αγαπάμε και να νοιαζόμαστε για την προκοπή του.

Όσα χάλασε ο φονικός Εγκέλαδος είχαν χτίσει οι κάτοικοι της Βρίσας από αγάπη στον όμορφο τόπο τους, εκεί όπου γεννήθηκαν και έζησαν τις χαρές και τις πίκρες των παιδικών τους χρόνων, στον τόπο όπου μυήθηκαν στα μυστήρια της φύσης και δέθηκαν με τους γήινους ήρωες του χωραφιού· στον τόπο που τους έμαθε να μην δειλιάζουν μπροστά στις κακοτοπιές και στις μπόρες της ζωής.

Με την αγάπη στον τόπο μας θα δώσουμε, ξανά, όλοι μαζί, τη μάχη, να χτίσουμε σε πιο γερά θεμέλια τα σπίτια μας και να αναστυλώσουμε τη ζωή μας.

Με την αγάπη στον τόπο και τους ανθρώπους του θα συνεχίσουν να καρπίζουν τα χώματα που άγιασαν με τον ιδρώτα τους οι πρόγονοί μας.

Κάθε σπίτι που σήμερα κείτεται στο δρόμο, θανάσιμα λαβωμένο, έχει να μας διηγηθεί μια ηρωική ιστορία, μια οικογενειακή εποποιία, όπου οι άντρες και οι γυναίκες που έζησαν μέσα σ’ αυτό δεν έπαψαν να ονειρεύονται και να μάχονται, με νύχια και με δόντια, σε ένα ανειρήνευτο πόλεμο με τα άγρια στοχειά της φύσης και με τα ανθρώπινα θεριά, τους αφεντάδες και τους καταχτητές.

Και ήταν πολλοί αυτοί που, τελικά, πέτυχαν να αλλάξουν τη μοίρα τους, τη μοίρα του φτωχού ξωμάχου, και να ζήσουν μια «ανθρωπινότερη» ζωή.

Κι εκεί που λέγαμε πως δικαιώθηκαν τα όνειρα, ήρθε η καταστροφή!

Πρέπει σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες να ξαναβρούμε το κουράγιο μας «συνομιλώντας» με τους προγόνους μας και με την ηρωική ιστορία του τόπου μας. Να εμπνευστούμε από το δικό τους αγώνα, από το πείσμα και το δημιουργικό τους πάθος, από τη γενναιότητα και την περηφάνια τους.

Να μείνουν, πρώτα, όρθιοι οι άνθρωποι. Να μη χάσουν την πίστη τους στη ζωή.

Να μην λιποψυχήσουμε. Κι ύστερα, θα μπορέσουμε να ξαναστήσουμε και τα πεσμένα σπίτια μας και να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορία του χωριού μας.

Θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε όσες δυνάμεις διαθέτουμε, ατομικά και συλλογικά, τοπικά και κεντρικά. Θα χρειαστεί σχέδιο, συνεργασία και συστηματική προσπάθεια.

Όχι, δεν πρέπει και δεν θα σταματήσει εδώ η Ιστορία της αρχαίας Βρίσας