Βαθιά οδύνη και ανείπωτη θλίψη με πλημμυρίζει, πρώτα και επάνω από όλα, στο άγγελμα της είδησης της απώλειας μιας πολύτιμης ανθρώπινης ζωής, αυτής της Ελένης Βαληλη, τους οικείους της οποίας και συλλυπούμαι , και έπειτα στη θέα όλων αυτών των κατεστραμμένων σπιτιών των φίλων και συγχωριανών μας, απόρροια της βιβλικής καταστροφής που έπληξε το πάλαι ποτέ όμορφο χωριό μας. Και είναι πράγματι πολύ οδυνηρή η απώλεια των εστιών, ιδιαίτερα για τους υπερήλικες συγχωριανούς μας, γιατί για εμάς τους Έλληνες , η εστία μας είναι τα ιερά και τα όσια μας, το σημείο αναφοράς μας, ο λόγος για τον οποίο αγωνιστήκαμε διαχρονικά για την προάσπισή τους. Όμως η επόμενη μέρα πρέπει να μας βρει όλους με μάτια στεγνά, ενωμένους, αλληλέγγυους, δυνατούς και προπαντός αποφασιστικούς, ώστε να διεκδική-σουμε προς κάθε κατεύθυνση, απαιτήσουμε και τέλος επιβάλλουμε την παροχή κάθε δυνατής βοήθειας, που θα συντελέσει στην, όσο το δυνατόν, πιο άμεση αποκατάσταση της Βρίσας της καρδιάς μας. Κουράγιο λοιπόν αγαπημένοι μου συγχωριανοί και καλή δύναμη
