Προχθές μια πλανόδια έμπορος με είδη προικός πλησίασε μια χωριανή μας που στέκονταν στην πόρτα της και την παρότρυνε να αγοράσει κάποια απ’ τα είδη που πουλούσε.
“Τί να τα κάνω έχω απ’ όλα. Να δες” της είπε η νοικοκυρά και κάνοντας δυο βήματα πίσω μέσα στην κουζίνα της άρχισε να της δείχνει:
” Ορίστε και τραπεζομάντηλα έχω και σεμεδάκια έχω, τι να τα κάνω;”
Στο μεταξύ η έμπορος μπήκε μέσα στο σπίτι και συνεχίστηκε η κουβέντα οπότε η νοικοκυρά, καλόκαρδη μέχρι και αφελής, της λέει: “κάτσε να σου κάνω ένα καφεδάκι”. Μόνη μένει η νοικοκυρά, αποζητά λίγη συντροφιά και παρέα.
Ήπιε το καφεδάκι, τα είπαν, αποχαιρέτισε η έμπορος με χίλια ευχαριστώ για το καφεδάκι και έφυγε. Ύστερα από λίγο η νοικοκυρά διεπίστωσε ότι της έλειπε το πορτοφόλι μέσα στο οποίο είχε τα χρήματα που χρειάζονταν για να πληρώσει τον τεχνίτη που με βάση το ραντεβού που είχε κλειστεί θα ερχόταν για να επισκευάσει μια ηλεκτρική συσκευή. Διπλό το άγχος και η στεναχώρια!
Η νοικοκυρά ζήτησε να δημοσιοποιήσουμε το πάθημά της ώστε να γίνει μάθημα για τις άλλες μοναχικές ψυχές του χωριού μας. Η καλοσύνη της διπλή: απ’ τη μια να φιλέψει την περαστική και απ’ την άλλη να …δασκαλέψει το εν δυνάμει επόμενο θύμα!
