Ο διπυρίτης άρτος των αρχαίων έφτασε στις μέρες μας ως παξιμάδι. Δηλαδή ψωμί που ψήνεται δυο φορές. (Τον όρο διπυρίτη βρήκαμε στα σχετικά με τα μαθητικά συσσίτια αρχεία του δημοτικού σχολείου Βρίσας)
Στο νου μας ήρθε μια καλοκαιρινή εικόνα ενος αυτοκινήτου χωριανών μας, που έφευγαν εκείνη τη μέρα, με γεμάτο το πορτμπαγκάζ του με σακκούλες γεμάτες παξιμάδια (παραγγελίες από φίλους τους στην Αθήνα, είπαν).
Και τα δυο αρτοποιεία του χωριού βγάζουν παξιμάδια και φρυγανιές διαφόρων ειδών με εξαιρετικά χαρακτηριστικά και όσο τους επιτρέπει η δυναμικότητά τους τροφοδοτούν ευρύτερα την περιοχή.
Είναι συνηθισμένο το καλοκαίρι να μην βρίσκεις αυτό το παξιμάδι που θέλεις όποτε το θέλεις γιατί η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη.
Το παξιμάδι λοιπόν είναι ένα ακόμα προϊόν του χωριού που ξεχωρίζει για τη γεύση του και γι αυτό βρίσκεται συνήθως τα καλοκαίρια “εν ανεπαρκεία”, όπως εξάλλου ο τραχανάς και το λαδοτύρι.
