Στο δέλτα του Κωκυτού
Βρισηίδα Ψαλιδομάτη
Όσο κι αν χτυπάει η σιωπή την πόρτα μας,
δεν θα την ανοίξουμε.
Δεν θα παραδοθούμε στη νάρκη του βρύου.
Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε πάνω
στο χάσμα του χρόνου,
να μασουλάμε τα φύλλα της πικροδάφνης
και να μαντεύουμε τα μελλούμενα.
Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το μερίδιό μας
στο πράσινο και το γαλάζιο
κι όσο οι μέρες μας θα σκοτεινιάζουν,
εμείς θ΄ ανοίγουμε ακόμα ένα παράθυρο
από τη μεριά της θάλασσας.
Θα μείνουμε πιστοί στη φιλία του κότσυφα,
που έρχεται κάθε αυγή στο προσκεφάλι μας,
και με ό, τι απόμεινε από τα όνειρά μας
θα εξημερώνουμε τις νύχτες μας.
