Καφές στον Πλάτανο μετά τον εκκλησιασμό, καλαμπούρια, κουβέντα και σχολιασμοί. Και μνήμες. “Ρε παιδιά είδατε εσείς πουθενά στο δρόμο καμιά κορδέλλα;” Πράγματι δεν έχει φανεί ίχνος από αποκριάτικες κορδέλλες στο χωριό (δεν αναφερόμαστε σε καταστήματα).
Τα παλιά χρόνια βέβαια όταν ήμασταν πιτσιρικάδες τέτοιες μέρες τρέχαμε μέσα στους δρόμους πάνω κάτω και καιροφυλακτούσαμε πότε θα πήγαινε κάποιος απ’ όλους μας (που είχε καταφέρει να εξοικονομήσει κανένα “μισαδέλ”) στου Ψωμά ή στου “Κιμίντα” να αγοράσει κορδέλλες και στη συνέχεια να ανεβεί σε καμιά σκάλα και να αρχίσει να τις ρίχνει. Από κάτω γινόταν χαμός και στριμωξίδι να καταφέρουμε να αποσπάσουμε κάποια κομμάτια (ενίοτε και με αθέμιτα μέσα: κανένα ξύλο ή κλαδί). Στη συνέχεια με τις τσέπες μας γεμάτες “λάφυρα” πηγαίναμε στο σπίτι για να τα αξιοποιήσουμε: να φτιάξουμε διπλώνοντας δυο μαζί (εναλλάξ τη μια με την άλλη) πλεξίδες (δε θυμάμαι αν τα λέγαμε κάπως αλλιώς) και με αυτές φαναράκια για το …Πάσχα!!!
