Συμμετοχή στην ποιητική πρόσκληση

sima_vivl_smallΜια ακόμα συμμετοχή και ανταπόκριση στην ποιητική πρόσκληση που απηύθυνε η Βιβλιοθήκη μας και το περιοδικό Αντίλαλος παρουσιάζουμε σήμερα.

O Έρωτας του Φάρου

Τέσση Χατζόγλου

Κι ήταν η μοίρα του αυτή,

το κύμα να του φέρει,

ένα σκαρί που ο άνεμος κι η αλμύρα το’ χαν πνίξει,

Να τ’ οδηγήσει απάνεμα, πριν γίνει ένα ρημάδι.

Σ’ ένα λιμάνι ασφαλές, ανάσα για να πάρει.

Και σαν μερέψει ο καιρός ν’ απλώσει τα πανιά του,

πάλι στη θάλασσα να βγει με τόλμη και καμάρι!

 

Όνειρο ήταν νόμιζε, μα ήταν η αλήθεια!

μεγάλη σαν τον στεναγμό, που έπνιγε

στα βράχια..

και κάθε βράδυ σπάραζε, που ο έρωτας τον βρήκε.

 

Αν είχε μάτια, θα ’κλεινε σφιχτά σε εικονοστάσι..

Αν είχε γόνατα γυμνά, τώρα θα ‘χαν πληγιάσει..

με αναθήματα ψυχής παράκληση αλυχτούσε..

κι ονειρευόταν τις αυγές τον δρόμο πως σφαλούσε…

 

Φίλους αν είχε, τον Καιρό.. τα Κύματα, τ’ Αγέρι..,

φουρτούνα θα σηκώνανε σαν χάρη το ζητούσε;

Κι όλο κουβέντα έπιανε, μπας και τον συμπαθήσουν.

Μα σκέψεις μέναν όλα αυτά και δάκρυα πετρωμένα..

 

Τη νύχτα έκλαιγε κρυφά που η όμορφη φρεγάτα

ετοιμαζότανε να βγει, ξανά μες τα πελάγη..

Μέρα τη μέρα έβλεπε τα ξύλα να γυαλίζουν,

νύχτα τη νύχτα ένιωθε η ζήλια πως ζυγώνει..

 

Την είδε όμορφη πολύ μπρος του να αρμενίζει..

ένα πρωί που ετοίμαζε, τα όμορφα πανιά της.

και στη θολούρα του μυαλού, του πόνου και της ζήλιας,

έσπασε κείνη η κλωστή, που η Λάχεσις κρατούσε..

 

Ήτανε δείλι σκοτεινό που η όμορφη Φρεγάτα

αποφασίζει να βρεθεί στο αφρισμένο κύμα..

Κείνο το δείλι ήτανε, που Κύμα κι Αγέρας,

τα χέρια αποφασίσανε να δώκουν με το Φάρο..

 

..και φιλαράκι κάμανε τον δύστυχο τον έρμο,

που μες την έκδηλη χαρά και μες το άγριο κλάμα,.

η Ζήλια τρύπωσε μ’ ορμή και του ‘μπηξε τα δόντια..

 

Σφαλεί ο Φάρος μονομιάς το δρόμο της καλής του.

Σφαλεί το φως. .τις ενοχές.. χωρίς ντροπή, με πάθος!

κι απά στα βράχια έκαμε κομμάτια την καλή του

και από τότε βάφτηκε κόκκινος σαν το αίμα …

και από τότε στοίχειωσε βαθιά ως τα θεμέλια.

 

Στέκει με ήλιο, με βροχή, ακοίμητος φρουρός της.

Εκεί μπροστά του στο βυθό, για πάντα τη φυλάει.

 

Κανένανε δεν άφησε, ποτέ να πλησιάσει..

Κανείς ποτέ δεν τόλμησε, να πάει να την ψάξει…

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Δημοσιεύθηκε στην Ειδήσεις. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.