Με πήρε στο τηλέφωνο ένας χωριανός μας (Γ.Π.) ο οποίος με ενημέρωσε ότι χτες μαζί με τον Χ.Κ. επί 2,5 ώρες, μέσα στη βροχή, έσκαβαν με φτυάρι και τσάπα και κατάφεραν και ελευθέρωσαν τη ροή του ποταμού προς τη θάλασσα.
” Να έβλεπες, μου είπε, πώς έτρεχαν τα ψάρια, χτυπούσαν πάνω μας, στην προσπάθειά τους να ελευθερωθούν στο πέλαγος. Λαβράκια, κεφάλια, τσιπούρες, χέλια έκαναν σαν τρελλά να ελευθερωθούν και να αναπνεύσουν έξω απ’ τον κατσίγαρο. Αυτή τη δουλειά την κάναμε και άλλες χρονιές αλλά νομίζω ότι είναι πολύ πιο εύκολο να στέλνουν μια τσάπα κάθε τόσο να ανοίγει σε 5 λεπτά το ποτάμι, όταν το κλείνει η άμμος”
Νομίζω ότι η τελευταία πρόταση είναι πολύ σωστή και μπορεί πολύ εύκολα να εφαρμοστεί. Συγχαρητήρια παιδιά! Μια ακόμα μορφή εθελοντικής προσφοράς στον τόπο μας!
Ένα μεγάλο μπράβο και στους (2) δυο κ.κ. εθελοντές , που δεν αρέσκονται στα μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις έδειξαν την αγάπη τους για τον τόπο και την φύση. Δεν καταλαβαίνω βέβαια τον λόγο που δεν ανακοινώνονται τα ονόματα τους (εκτός αν ζήτησαν οι ίδιοι να μείνουν ανώνυμοι ),αλλά καλά θα ήταν να τους μάθουμε. Τέτοιες πράξεις αν δεν είναι ιδιοτελείς, πρέπει να αναγνωρίζονται από όλους μας . Και πάλι Μπράβο
οι τσιπουρεσ που ηταν μεσα στο ποταμι ηχανε και μουσι ??????????
ΣΩΣΤΗ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ……. ΑΛΛΑ, ΛΕΩ ΑΛΛΑ, ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΕΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΚΑΤΣΙΓΑΡΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ.