Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε (αρχείο Θεοχάρη Νικέλλη) είναι φανερό ότι αποτελείται από δυο κομμάτια ενωμένα. Στο δεξιό ο καθιστός κύριος με το καβουράκι είναι ο πατέρας του Θεοχάρη, Κωνσταντίνος. Αυτός ζούσε και εργάζονταν για χρόνια στη Σμύρνη. Στην καταστροφή της για να μπορέσει να επιβιβαστεί σε ένα απ’ τα πλοία -που έπαιρναν μονάχα γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους- βάφτηκε μαύρος και ακολουθώντας δυο άλλους κατάφερε να ξεγελάσει τους τούρκους ελεγκτές και να επιβιβαστεί. Βγήκε στη Μυτιλήνη, 
ήρθε με τα πόδια στο χωριό και ανέβηκε στα “Αλώνια” απέναντι από το παράθυρο του σπιτιού τους και περίμενε να δει τη μητέρα του και να την ενημερώσει για τον ερχομό του από μακριά, διστάζοντας να βρεθεί ξαφνικά μπροστά της, εξαθλιωμένος όπως ήταν. Έφυγε στην Αθήνα για να βρει δουλειά και να επιβιώσει και δούλεψε σε ένα ζαχαροπλαστείο. Η φωτογραφία γράφει στο πίσω μέρος της 1925 και όπως φαίνεται από την εξωτερική εμφάνισή του μια τριετία ήταν αρκετή να να αποκτήσει οικονομική άνεση.Πίσω του ο αδελφός του Στρατής, χωροφύλακας.
Στο αριστερό μέρος της φωτογραφίας -και από αριστερά- είναι ο Γιώργος Λαμπρινός- πεθερός του Κώστα Αναγνώστου- η αδελφή του Κατερίνα – γιαγιά του Θεοχάρη- και ο Γιώργος Μιλτιάδη Ταξείδης με τα δυο παιδιά του, τον Μιλτιάδη -πεθερό του ιερέα μας- και τη Μαρία (σήμερα Βερβάτη)
