Έχουμε μπει ήδη στη δεύτερη περίοδο της πρόσκλησης που απηύθυναν η Βιβλιοθήκη Βρίσας “Κ. Τσέλεκα – Α. Νικέλλη” και το περιοδικό “Αντίλαλος” για την κατάθεση ποιητικών δημιουργιών. Τα αποτελέσματα της πρώτης περιόδου θα ανακοινωθούν σε λίγες μέρες.
Φοβάμαι!
Φοβάμαι να αντικρύσω να ίσκιο μου,
φοβάμαι να ακούσω τη φωνή μου.
Είναι ο ίσκιος του φωτός ή μήπως του θανάτου;
Είναι ο ίσκιος μιας στιγμής ή άγγελος του τρόμου;
Ο ίσκιος που μ’ ακολουθεί σταλμένος απ’ τον ήλιο,
από παιδί που έτρεχα μάταια να τον πιάσω;.
Μα εγώ δεν τον φοβόμουνα, τώρα γιατί τον τρέμω;
Είναι η φωνή που άκουγα να κλαίει, να γελάει
να ονειρεύεται βουβά, πλέρια να σχεδιάζει;
Είναι η φωνή που έδειχνε που είμαι και τι θέλω;
Μα αυτή ήταν πάντα γλυκιά, ήταν ζωής πειστήρι.
Ο ίσκιος που μ’ ακολουθεί βγαίνει απ’ τις οθόνες
Τον έφτιαξαν τα αίματα, κορμιά διαμελισμένα,
χαλάσματα και πτώματα και μάτια δακρυσμένα.
Ο ίσκιος που μ’ ακολουθεί δεν είναι ο δικός μου,
είναι του κόσμου ολάκερου, είναι ο γιος του φόβου.
Και η φωνή π’ ακούγεται απ’ τα δικά μου χείλη
είναι η ηχώ των σπαραγμών, ο σπαραγμός του πόνου.
Είναι το κλάμα των παιδιών, ο βρυχηθμός των όπλων.
Είναι του ίσκιου η φωνή που όλο πλησιάζει
Είναι του ίδιου ίσκιου μας το τέρας που γεννιέται,
του φόβου που μας έκαναν να μας εξουσιάζει.
Κασσιανή
