Μα σήμερα είναι Χριστούγεννα!

ΕΜΠΡΟΣ 25/12/13

Νικέλλη Στρατή

Χριστούγεννα! Η μέρα που γεννήθηκε η ελπίδα στον κόσμο. Ελπίδα για λύτρωση, για σωτηρία! Χριστούγεννα! Η μέρα της γιορτής, της οικογενειακής γιορτής και θαλπωρής. Η μέρα της χαράς, της προσφοράς, της χαράς δια της προσφοράς!

Χριστούγεννα σήμερα και δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας στερήσει τη χαρά. Τη χαρά που δίνει η εσωτερική πληρότητα και αγαλλίαση. Δώρο μισθοδοσίας δεν πήραμε αλλά δώρα αγάπης δώσαμε! Δώρα φτηνά, τιποτένια –με τα μάτια του χτες- μα δώρα αγάπης –με τα μάτια του σήμερα.

Χριστούγεννα σήμερα και θα βγούμε τη βόλτα μας. Στο γηροκομείο, στον ανήμπορο γείτονα, στην πολύτεκνη μάνα, στον κατατρεγμένο μετανάστη. Θα βγούμε βόλτα να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας, όχι του ΙΖΑ 4000, αλλά τις μπαταρίες της ψυχής μας για να αντέξουμε. Να αντέξουμε ακόμα ένα χρόνο με στέρηση. Μικρή ή μεγάλη, αδιάφορο. Τη στέρηση τη νοιώθουμε χρόνια. Άλλοι πιο πολύ και άλλοι πιο λίγο. Και δεν είναι η στέρηση το χειρότερο. Είναι η αβεβαιότητα για το αύριο, για το αύριο των παιδιών μας, για το αύριο της πατρίδας μας. Μα σήμερα είναι Χριστούγεννα. Θα χαρούμε το σήμερα και θα ελπίσουμε για το αύριο.

Χριστούγεννα σήμερα και η πίκρα ας φύγει. Μας κορόιδεψαν χρόνια και πολλοί συνεχίζουν. Με τα ψεύτικα λόγια για τη πάρτη τους πολεμούσαν. Οι καλύτερες μέρες γίναν δίσεκτα χρόνια και τα εορτοδάνεια της εξαθλίωσης διαβατήρια. Μα σήμερα είναι Χριστούγεννα. Δεν ξεχνούμε, δεν συγχωρούμε, μα μπροστά προχωρούμε με γνώση και σύνεση. Έξω η πίκρα, το ποτήρι της άδειασε. Και της χρονιάρας μέρας το πιόμα ας σημάνει των βασάνων το γιόμα.

Χριστούγεννα σήμερα και τα κάλαντα ψέλνουν στο «νοικοκύρη του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει» Το νοικοκύρη, που ‘μαθαν να κλέβει και να κρύβει. Και με τα δικά του τ’ ασήμαντα  κλεφτά τις μίζες τους να χώνουν. «Όλοι μαζί τα φάγαμε», μα κάποιοι ακόμα τρώτε. Φτωχύνατε οι δύσμοιροι, μα δε σας συμπονούμε. Τον άνεργο και τον φτωχό, τον άστεγο, μα πρώην νοικοκύρη, αυτούς ψυχοπονούμε. Μα σήμερα είναι Χριστούγεννα, όλοι χίλια χρόνια να ζήστε, μα το κεφάλι μας ήσυχο αφήστε . Γιορτή είναι, θα χαρούμε. Πιστοί στα καλαντίσματα: «Χαίρεται  η φύση όλη!»  

Χριστούγεννα σήμερα. Το δέντρα στολισμένα και των μικρών παιδιών τα ονείρατα απ’ τα κλαδιά πιασμένα. Των νέων τα ονείρατα είναι πια στερεμένα. Σβησμένα τα χαμόγελα και μάτια θαμπωμένα. Μα σήμερα είναι Χριστούγεννα, γιορτάζει η Ελπίδα. Με τα χέρια μπρατσωμένα και το βλέμμα ζωντανό αυτό που εμείς γκρεμίσαμε, εσείς, τα αδικημένα νιάτα, θα αναστήστε. Μια Ελλάδα  λαχταρούμε με ένα μέλλον φωτεινό.

Χριστούγεννα σήμερα. Κι ο Μεσσίας μας γεννιέται μες τον καθαρό το νου! Κι αν θα δει τη γέννηση Του ο καθένας από μας εξαρτάται απ’ τα μάτια της ψυχής του και το πάθος της καρδιάς. Μα της χώρας ο Μεσσίας δεν είναι  άλλος από μας.  Οι ξενόφερτοι Μεσσίες είναι κάλπικης κοπής. Μόνο εμείς να αναβαπτισθούμε και να αλλάξουμε μυαλά. Η αλλαγή νοοτροπίας δε σημαίνει και απάρνηση ιδεών. Τους ανθρώπους, τις μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποιούν, τούτα πρέπει  αν αλλάξουν. Το να αλλάζεις μετερίζι προσδοκώντας τα παλιά, με τα ίδια τα μυαλά, δεν ανοίγεις νέους δρόμους που να βγάζουν απ’ το τέλμα και να οδηγούν ψηλά. Μα σήμερα είναι Χριστούγεννα κι όλοι πρέπει να χαμογελούν.  Απ’ τον ήλιο ως τη σελήνη και το φωτεινό αστέρι  το φως να παίρνουμε λαμπρό, σ’  όσους τα τελευταία χρόνια  στερήθηκαν το γέλιο να το επαναφέρουν πιο λαμπερό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ