ΕΜΠΡΟΣ 15-5-13
Νικέλλη Στρατή
Κατά τη διάρκεια ενός λαϊκού γλεντιού σε χωριό του νησιού μας τις γιορτινές μέρες της Λαμπρής, οι υπεύθυνοι του συλλόγου που οργάνωσε το πανηγύρι ευχαριστούσαν από το μεγάφωνο της ορχήστρας όποιους θεωρούσαν ότι τους είχαν βοηθήσει στην οργάνωση και διεξαγωγή των εκδηλώσεων. Εντεταλμένος –της περιοχής- δημοτικός σύμβουλος, που παραβρίσκονταν, σηκώθηκε απ’ τη θέση του και απαίτησε να εκφραστούν δημόσια ευχαριστήρια προς την «αντιδημαρχία» η οποία είχε βελτιώσει λίγο με ένα μηχάνημα το δρόμο που οδηγούσε προς το ξωκλήσι που γιόρταζε.
Ανθρώπινη ματαιοδοξία, θα έλεγε κάποιος. Αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα δεν θα ήταν άξια σχολιασμού. Ούτε το συγκεκριμένο περιστατικό δεν θα άξιζε να σχολιαστεί αν δεν ήταν χαρακτηριστικό μιας νοοτροπίας των ηγετών και των ηγετίσκων που μας γυρίζει μέρα με τη μέρα όλο και πιο πίσω. Οι «άρχοντές» μας θεωρούν ότι το populo πρέπει να εκπέμπει ευχαριστίες και να κάνει τεμενάδες για κάθε κοκαλάκι που του ρίχνουν. Μα αυτοί δεν παριστάνουν τους αγωνιστές και τους διεκδικητές όταν δεν …έχουν καρέκλα!
Τι κι αν όλο το χειμώνα οι άνθρωποι κατέστρεψαν τα αυτοκίνητά τους, πλήρωσαν απ’ τη τσέπη τους και τελικά άφησαν αμάζευτες τις ελιές τους εξαιτίας του αδιάβατου πολλών και κεντρικών αγροτικών δρόμων; Τι κι αν έβλεπαν να τακτοποιούνται επιλεκτικά οι δρόμοι που οδηγούσαν σε κτήματα της «εξουσίας» ή των συνοδοιπόρων της; Τι κι αν έβλεπαν στο όνομα προσωπικών επιλογών να καθυστερεί η ψήφιση του προϋπολογισμού του Δήμου; Τι κι αν μάθαιναν ότι τα 500 χιλιάρικα, που δόθηκαν στο Δήμο για την αποκατάσταση των ζημιών απ’ τις πλημμύρες, δεν κατάφερναν οι αρμόδιοι να τα αξιοποιήσουν έγκαιρα; Τι κι αν οι δρόμοι πόλεων και χωριών είχαν μετατραπεί σε χωματερές και τα μηχανήματα του Δήμου έμεναν ακινητοποιημένα επειδή δεν είχε ξεκινήσει έγκαιρα η διαδικασία προμήθειας καυσίμων απ’ το Δήμο; Τι κι αν οι κινέζοι μικροπωλητές έκαναν χρυσές δουλειές πουλώντας κλεφτοφάναρα στους ηλικιωμένους κατοίκους για να μπορούν να κυκλοφορούν τη νύχτα επειδή ο δημοτικός φωτισμός ισορροπούσε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας; Τι κι αν οι δρόμοι των χωριών έμεναν ασκούπιστοι και βρώμικοι επειδή οι «άρχοντές» μας δεν είχαν «ούτε εργάτες, ούτε ασβέστη»
Ενώ γι όλα αυτά –και πολλά άλλα- οι αιρετοί μας άρχοντες θα έπρεπε όπου βρεθούν κι όπου σταθούν να ζητούν συγνώμη απ’ τους πολίτες, τους οποίους η ασυνεννοησία και η ανικανότητά τους -πολλαπλασιάζοντας εκθετικά τα καλλικρατικά λάθη και αδυναμίες- ταλαιπωρούν σε καθημερινή βάση, οι πολίτες βλέπουν καινούριες καρικατούρες του Μαυρογιαλούρου να αγρεύουν ψήφους μοιράζοντας λαμπτήρες και υποσχέσεις «για ένα μηχάνημα» σε πρώτη ευκαιρία, απαιτώντας «ευχαριστίες» επειδή έκαναν το ελάχιστο απ’ όσα έχουν υποχρέωση να κάνουν. Μήπως θα πρέπει καθημερινά να ευχαριστούμε και τη ΔΕΗ ή την κεντρική εξουσία επειδή (συνήθως) έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα;
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σήμερα έχει χαμηλώσει τον πήχη των απαιτήσεων της από τη δημοτική αρχή. Δείχνει μεγάλη ανεκτικότητα και κατανοεί σε μεγάλο βαθμό τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν στο έργο της. Απαιτεί όμως απ’ αυτήν εργατικότητα, μετριοφροσύνη και αντικειμενικότητα. Δουλειά χρειάζεται και όχι κομπασμός.
Αλήθεια αν ο Δήμαρχος, με δεδομένες τις έντονα διασπαστικές τάσεις των μελών της παράταξής του, αφήσει κατά μέρος τις πανηγυριώτικες επισκέψεις του σε κάθε γωνιά της λεσβιακής υπαίθρου και τις αντικαταστήσει με επισκέψεις και συναντήσεις εργασίας- στις οποίες όμως να μάθει να ακούει και όχι μόνο να μιλάει- πόσο κερδισμένος θα βγει και ο ίδιος και ο τόπος; Γιατί κακά τα ψέματα η ευθύνη είναι προσωπική του ίδιου. Αυτός επέλεξε τους συνεργάτες του, αυτός μοίρασε τις καρέκλες και αυτός έχει την ευθύνη να τους ελέγχει και να τους συντονίζει. Αλλά για όλα αυτά χρειάζεται χρόνος. Και ο Δήμαρχός μας δεν τον έχει! Και ζει με τη ψευδαίσθηση ότι όλα κυλάνε υπέροχα και γι αυτό «παρίσταται» κορδωμένος σε κάθε ευκαιρία.
Απ’ την τακτική του αντλούν το παράδειγμα και κάποιοι απ’ τους συνεργάτες του και απαιτούν «ευχαριστίες» έχοντας την ψευδαίσθηση ότι όλα πάνε καλά, ότι ο κόσμος είναι ευχαριστημένος και για τούτο πρέπει να το βροντοφωνάζει.
